Studenten met een handicap kunnen in het hoger onderwijs aanspraak maken op een bijzonder statuut. Voor wie op kot wil gaan, is er een aangepaste huisvesting. Lynn De Pelsmaeker en Heleen Bartsoen maken daar gebruik van.

We ontmoeten Lynn De Pelsmaeker in Home Bertha De Vriese, een studentenflat in Gent met aangepaste studio’s voor bewoners met een motorische beperking. Lynns studio, die zich op de benedenverdieping bevindt, is gezellig ingericht met zicht op de tuin. Lynn lijdt aan het Ehlers-Danlossyndroom (EDS), een zeldzame en pijnlijke genetische bindweefselaandoening. Ze zit niet in een rolstoel, maar de ziekte belemmert haar handelingen. Ze is ook vaak erg vermoeid.

‘Ik woon al drie jaar in Home Bertha. Sinds dit jaar beschik ik over een aangepaste studio’, vertelt Lynn. ‘Aanvankelijk huurde ik hier een gewone studentenkamer. Op een dag viel ik van het trapje van mijn hoogslaper. Het duurde een uur voordat iemand me overeind kwam helpen.’ Toen besloot Lynn om aan te kloppen bij de vzw Begeleiding Studenten met een Handicap (BSH), om een andere studio te vragen. Zo kwam ze aan haar huidige kamer. ‘Hier staan geen hoogslapers, alles is gemakkelijk bereikbaar en ik kan zittend douchen’, zegt ze. ‘Er is ook een omkaderingssysteem waarbij studenten telefonisch beschikbaar zijn in geval van nood. We vormen hier een hechte groep.’

Lynns ziekte is erfelijk en kan levensbedreigend zijn. ‘Vroeger wou ik graag jong moeder worden, maar dat zijn zorgen voor later geworden. Door mijn ziekte denk ik vooral aan de nabije toekomst. Hoe combineer ik mijn studies journalistiek met al die ziekenhuisbezoeken? Zal ik ooit echt aan de slag kunnen als journalist?’ Hoewel haar ziekte haar fysieke beperkingen oplegt, is Lynn ambitieus en optimistisch. ‘Vroeger droomde ik van een baan als oorlogsverslaggever’, zegt ze. ‘Nu richt ik me liever op iets waar ik ondanks mijn beperkingen goed in ben. Misschien kan ik lesgeven of als freelancer stukken schrijven op mijn eigen tempo. Ik kan ook groot zijn in iets kleins.’

Minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke (SP.A) wil dat iedereen die het talent heeft om een hoger onderwijsdiploma te behalen daartoe ook de kans krijgt. Alle hogescholen en universiteiten in Vlaanderen moeten daarom maatregelen nemen om de toegankelijkheid van hun instelling te verhogen voor studenten met een functiebeperking. Niet alleen in Gent, maar ook in Brussel, Leuven en Antwerpen is er ondertussen een aangepaste huisvesting voor studenten met een handicap. Alleen de Hasseltse onderwijsinstellingen hebben voor die groep nog geen speciale faciliteiten. Studenten met een leerstoornis of een lichamelijke of psychische beperking kunnen bovendien aanspraak maken op een bijzonder statuut. Aan de universiteit heeft Lynn zo’n statuut: ze mag groepstaken individueel maken, ze mag deadlines verplaatsen en examens uitstellen.

In Home Bertha komen elke dag ook verplegers langs. Verpleger Edwin Van Den Driessche: ‘De infrastructuur van de studentenflats is heel wat verbeterd, maar er is nog werk aan de winkel. De aangepaste studio’s liggen hier op een helling: dat is lastig voor rolstoelgebruikers. Voor de ingang van een andere studentenflat in Gent liggen dan weer kiezelsteentjes.’

OP EIGEN BENEN

Naast Lynn woont Heleen Bartsoen. In haar eerste levensjaar werd bij haar spastische diparese vastgesteld, waardoor Heleen haar hele leven een rolstoel nodig heeft. Ze volgt aan de Hogeschool Gent toegepaste taalkunde: Frans en Turks. ‘Verder studeren was voor mij een logische keuze’, vertelt Heleen. ‘Ik wil later anderstaligen helpen die in het ziekenhuis terechtkomen. Ik ben blij dat Home Bertha bestaat, want ik wou altijd graag op kot gaan. Ik wou mijn eigen baas zijn en zelf kiezen wat ik wanneer doe.’

Met een druk op de knop zwaait de deur van Heleens flat open. Ze rijdt behendig naar binnen, met haar hulphond achter haar aan. ‘Dankzij de vereniging Hachiko kreeg ik drie jaar geleden een speciaal opgeleide hond: Ryooko. Hij helpt me deuren te openen en te sluiten, en lichten aan en uit te doen. Mensen lopen me minder snel voorbij, want zo’n hulphond wekt vaak interesse. Zo leg ik ook gemakkelijker sociale contacten.’

Lynn en Heleen kunnen studeren dankzij de bijzondere statuten en de aangepaste omkadering, maar proeven van het echte studentenleven blijft een brug te ver. ‘Ik ga niet vaak uit en dat mis ik wel’, vertelt Heleen. ‘De pijn houdt me tegen.’ Ook Lynns sociale leven is beperkt door haar ziekte. ‘Soms kan ik de les niet bijwonen. Daarna nog op café gaan haal ik al helemaal niet.’

meer informatie op www.knack.be