Tom Boonen is voor de derde keer betrapt op het gebruik van cocaïne. Occasioneel gebruiker of coke head?

Zijn coureurs dommeriken? Ja. Als er één vraag definitief beantwoord mag worden geacht, dan wel deze. Zelfs de grootste naïeveling (M. Wuyts, VRT) zal het stilaan moeten inzien. Aan elke steen stoten ze zich geen twee- maar zevenmaal zevenmaal, en het liefst aan de steen der ongeoorloofde middelen.

Dat Tom Boonen zich voor de tweede keer in minder dan één jaar heeft laten snappen op het gebruik van cocaïne, valt voor een mens met gewoon verstand niet te begrijpen. Het kostte hem vorig jaar ei zo na zijn carrière, hij kreeg startverbod in de Ronde van Zwitserland en de Ronde van Frankrijk, en ontsnapte ternauwernood aan een proces. De raadkamer van Turnhout verleende opschorting van uitspraak onder voorwaarde dat hij géén cocaïne of xtc meer zou gebruiken. Als je dat dan minder dan een jaar later toch opnieuw doet, ben je ofwel een idioot ofwel een verslaafde. Twee kwalificaties die doorgaans samengaan.

Volgens Boonen zelf was het als volgt: hij leeft 364 dagen per jaar als een pater, en de 365e hangt hij eens goed het varken uit, zoals men dat in zijn streek kleurrijk verwoordt. Dat blijkt telkens de avond vóór een controle van de Vlaamse Gemeenschap te zijn. Die ene dag drinkt hij te veel, kent geen remmingen meer, en neemt al eens een tabletje waarvan hij aannam dat het aspirine was, of een lijntje wit poeder dat hij verkeerdelijk voor suiker had aangezien.

Kan die uitleg kloppen? Ja, dat kan. Het is zelfs volkseigen aan de Kempen, die enkel stil zijn wanneer er geen neonreclame voor een of andere bierbrouwer aan de gevel hangt. In de Kempen drinken ze vijfentwintig glazen bier zonder kwalijke gevolgen, dan drinken ze er nog eentje dat dan volgens het plaatselijke idioom ‘verkeerd valt’, de Kempenaar spoedt zich naar buiten, braakt maag en lever uit achter een speciaal daartoe aangeplante buxushaag, haast zich weer naar binnen en begint opnieuw. Weer vijfentwintig glazen! En merkwaardig is dat hij niet noemenswaardig méér onzin vertelt dan wanneer hij nuchter is, wat overigens zelden voorkomt.

Helaas weten we ook dat alleen in de Wetstraat nog meer wordt gelogen dan in het peloton. En dus bleek al één dag na de mooie woorden van Tom Boonen dat hij eigenlijk voor de derde keer is betrapt. Aan ’t gerecht in Turnhout, ook bekend uit Mijn restaurant op VTM, om uit te maken of Boonen slechts uitzonderlijk een lijntje snuift, dan wel een fervent gebruiker is, en of dat dan alleen buiten het wielerseizoen is. Hoe dan ook is er in dat laatste geval een nog groter probleem: hoe kan een drugsverslaafde drie keer Parijs-Roubaix winnen? Dat doet in een besmeurde sport als het wielrennen vermoedens rijzen van andere middelen, en dan zou Boonen, die nooit positief testte bij de talloze dopingcontroles, niet de reglementen van de Belgische staat overtreden maar die van de Internationale Wielerunie. En dát is pas echt ontoelaatbaar.

Koen Meulenaere