Buenos Aires, 26 juli.- ‘Het is onze droeve plicht de inwoners van de republiek te melden dat Eva Peron, de geestelijke leider van de natie, vanavond om 8.25 uur overleed.’ Eva Peron was 33 jaar toen ze aan kanker stierf. Maar ze was en is beter bekend als ‘Evita’, een mengeling van realiteit en een door haarzelf en aanhangers geconstrueerde mythe.

Ze werd geboren op 7 mei 1919 als Maria Eva Duarte, als vijfde kind in een gezin. Ze was een onwettig kind, al verhulde ze dat. Toen ze zestien was, besloot ze actrice te worden en trok ze, zoals zovele arme werklozen, naar de hoofdstad Buenos Aires. Daar leerde ze de kloof tussen arm en rijk kennen en de discriminatie van de donkergekleurde Argentijnen die werk zochten in de steden.

Zijzelf beweerde dat ze door hard werken actrice was geworden, haar tegenstanders zeggen dat ze zich door verschillende mannen liet onderhouden.

In 1943 pleegden de militairen een staatsgreep. Onder hen de toen totaal onbekende kolonel Juan Peron, die minister van Werkgelegenheid en Sociale Zaken werd. Hij was bijzonder populair door de loonsverhoging die hij afkondigde. In 1944 organiseerde hij een benefiet voor de slachtoffers van een aardbeving en daar – volgens de officiële biografie – ontmoette hij Eva Duarte.

In oktober 1945 werd Peron gearresteerd, maar na een massale staking van de arbeiders weer vrijgelaten. Zijn faam als vader van de descamisados – de mensen zonder hemd – was geboren. Op het einde van dat jaar trouwde hij met Eva Duarte. In 1946 werd hij president, zij werd Evita.

Ze startte talloze sociale acties op: vakantiekampen voor kinderen, scholen en schoolmaaltijden, weeshuizen, sociale woningen, ziekenhuizen, bejaardentehuizen en pensioenen voor arme bejaarden. Ze gaf geld, speelgoed en huishoudapparaten weg aan arme families en alles droeg haar naam: de Eva Peron-hospitaaltreinen en -bussen die gezondheidszorg brachten tot in de kleinste uithoeken van het land; Evita City voor een sociale woonwijk, en de Maria Eva Duarte de Peron-stichting die alles overkoepelde. Het geld kwam van de vakbonden, van bedrijven en rechtstreeks van de staatskas die in de eerste jaren na de oorlog vol liep dankzij de voedselverkoop aan het vernielde en hongerige Europa. Ze vocht ook voor stemrecht voor vrouwen en dat bracht Peron in 1951 opnieuw aan de macht.

In 1952 stierf Eva Peron, de mythe Evita bleef leven.

Misjoe Verleyen