Rik Torfs wordt verkozen tot rector van de Katholieke Universiteit Leuven.

Rik Torfs: Ik moet zeggen dat ik me met veel plezier van mijn taak als rector kwijt, omdat het een zeer gevarieerde job is. Je komt elke dag in contact met veel verschillende mensen van hoog niveau. Het is nog een stuk aangenamer dan ik op voorhand verwacht had. Wel een beetje jammer is dat ik niet langer meester van mijn agenda ben. Ik werkte vroeger ongeveer even hard, maar had toen wel nog de keuze wat ik wanneer deed. Dat is nu verleden tijd.

Dit was uw tweede poging om rector te worden. Was dat niet riskant?

Torfs: Natuurlijk, maar je moet in het leven soms een risico nemen. Anderzijds: als ik nu niet had meegedaan, was ik nooit rector geworden, omdat ik anders te oud geweest zou zijn. Het is ook riskant om iets niet te doen, en je hebt er achteraf ook altijd meer spijt van. Als ik niet gewonnen had, zou dat heel wat mensen ongetwijfeld leedvermaak bezorgd hebben. Maar goed, je gaat er ook niet dood van.

Mist u de vrijbuiterspositie die u had als academicus?

Torfs: Neen. Het is natuurlijk belangrijk dat je het bestuur van de universiteit professioneel waarneemt, maar aan de andere kant moet een universiteit ook een kritische stem zijn in het maatschappelijke debat. Die rol wil ik blijven vertolken.

Een van uw eerste strijdpunten was uw oproep voor minder overheidsbemoeienis. Waarom is dat voor u zo belangrijk?

Torfs: Een overheid moet haar universiteiten de autonomie laten. Instellingen die op zichzelf perfect functioneren hebben geen grote overheidsbemoeienis nodig. Ze moeten er zelf voor zorgen dat hun professoren behoorlijk Engels spreken, dat er een genderplan is, enzovoort.

Vooraf werd gezegd – onder anderen door voormalig rector André Oosterlinck – dat u ‘geen serieuze naam hebt’. Hebt u dat wantrouwen kunnen counteren?

Torfs: Er zullen altijd mensen zijn die beweren dat iemand die jurylid is geweest in De slimste mens ter wereld niet serieus is, maar dat is een kleine minderheid. De sérieux zit in wat je wetenschappelijk verwezenlijkt en hoe je je maatschappelijk profileert, en daarmee heb ik nog nooit problemen ondervonden. Ik heb overigens een zeer goede band met André Oosterlinck.

Ongeveer tegelijkertijd stelde de Universiteit Gent met Anne De Paepe ook een rector met een katholiek profiel aan. Vergemakkelijkt dat de zaken?

Torfs: Ik kende haar niet op voorhand, maar dat is het mooie van dit beroep: je leert interessante mensen kennen. Ik heb goede contacten met Anne De Paepe. Ik vind haar heel gedreven en sympathiek, en ben ervan overtuigd dat we de komende jaren goede contacten tussen Gent en Leuven zullen onderhouden. Of ze katholiek is of niet, doet weinig ter zake.

De kiesprocedure lag zowel in Gent als in Leuven onder vuur. Wilt u daaraan sleutelen?

Torfs: Je kunt discussiëren over de details, maar het belangrijkste is dat de rector verkozen wordt door de gehele universitaire gemeenschap. In die zin vind ik het Leuvense systeem beter dan het Gentse. In het Gentse systeem heeft de overheid meer te zeggen, omdat het een publieke universiteit is. Ik ben blij dat wij de stemming op onze eigen manier kunnen organiseren. Ik vind het mooi wanneer je ziet dat mensen in de rij gaan staan om hun stem uit te brengen. Dat is een teken van democratie.

Wanneer bent u tevreden op het eind van uw rectorschap?

Torfs: Als ik erin geslaagd ben de universiteit net iets beter achter te laten dan ik haar aangetroffen heb. (glimlacht) Je mag jezelf nooit overschatten.