Een zware geomagnetische storm vertrok afgelopen week met een razende vaart van de zon om donderdag de aarde te bereiken.
Geomagnetische zonnestormen kunnen mogelijk stroomnetwerken, vliegtuigroutes en door satellieten bestuurde navigatiesystemen in de war brengen.
In 2012 en 2013 komen er waarschijnlijk nog meer zonnestormen richting aarde.
Afbeelding van de zon genomen door het ruimtetuig van het Solar Dynamics Observatory. Langs beide kanten van de zon zijn gelijktijdig zonnevlamuitbarstingen te zien.
Een plasmawolk schiet uit de zon. Plasmawolken zijn massale uitbarstingen van zonnewind, ander licht isotoop plasma en magnetische velden die de ruimte worden ingeschoten.
Zonneactiviteit verloopt in cycli van elf jaar. De zon zit momenteel in het actieve deel van haar cyclus. Er wordt verwacht dat het hoogtepunt in 2013 bereikt wordt.
De zon stoot een gigantische zonnevlam uit. De verhoogde zonneactiviteit maakt deel uit van de normale elfjarige cyclus van de zon.
Een foto van een van de grootste zonnevlammen van deze zonnecyclus.
Een zonnevlamuitbarsting in appelblauwzeegroene kleur. De foto is in appelblauwzeegroen omdat dat de kleur is die meestal gebruikt wordt om licht van deze golflengte te tonen.
Een grote zonnevlam in extreem ultravioletlicht. De hier afgebeelde vlam dateert van februari 2011 en was de grootste in vier jaar tijd.
Op deze foto, in 2003 gemaakt door NASA’s groothoek en spectrometrische coronograaf (LASCO), is een plasmawolk te zien. Deze plasmawolk is een van de grootste die ooit werd waargenomen sinds het begin van de metingen een kwarteeuw geleden.
Dezelfde plasmawolk. Wanneer deeltjes van de wolk de aarde bereiken kunnen ze moderne elektronica en navigatiesystemen platleggen.
Aurora Australis, zuiderlicht, licht de hemel op in het Nieuw-Zeelandse dorp Glenn Ourua. Aurora Australis wordt zichtbaar wanneer atoomdeeltjes van de zon in de atmosfeer van de aarde in botsing komen met atmosferische moleculen eigen aan de aarde.
Een gigantische bubbel waterstofgas uitgestoten door de zon.
Een prachtige zonsondergang boven het water in Havana, Cuba.
Zonsopgang bij de ruimtecommunicatieantenne van de Kosmodroom Bajkonoer in Kazachstan
Een dichte wolk van cirkelvormig gas barst uit de oppervlakte van de zon. Dit verschijnsel wordt een protuberans genoemd en kan duizenden kilometers door de ruimte gaan en maandenlang blijven bestaan. Een protuberans is eigenlijk een lange materiebrug gevormd in de atmosfeer van de zon.
Het ruimteveer Atlantis vliegt voorbij de zon op haar 30ste missie.
Gigantische fonteinen van snel bewegend gas met een temperatuur van miljoenen graden komen in bogen uit de oppervlakte van de zon.
De zon gaat onder boven de Stille oceaan in Californië