De Griekse Dorothea Pinotsi en haar team hebben ontdekt hoe mensen de ziekte van Parkinson ontwikkelen. De ontdekking kan leiden tot een behandeling voor de neurodegeneratieve ziekte.
UPDATE: De titel boven een eerdere versie van dit artikel was ‘Oorzaak Parkinson ontdekt’. Dat was niet correct, zo liet Liesbeth Aerts, onderzoeker aan de School of Psychiatry in Sydney, weten. Haar nuancering leest u hieronder.
De ziekte van Parkinson is met wereldwijd meer dan zeven miljoen gediagnostiseerden de meest voorkomende neurodegeneratieve ziekte na Alzheimer. De aandoening veroorzaakt spiertrillingen, stijfheid en in een later stadium dementie.
Nu hebben onderzoekers aan de University of Cambridge ontdekt wat bepaalde proteïnen in het brein toxisch maakt, waardoor hersencellen uiteindelijk afsterven. Dankzij geavanceerde optische technologie konden ze het proces op nanoschaal observeren en concludeerden de onderzoekers dat diezelfde proteïnen ook wel eens de behandeling zouden kunnen vormen.
Hoop op behandeling
Met de ontdekking hoopt hoofd van het onderzoek Dorothea Pinotsi dat er vooruitgang kan worden geboekt in het onderzoek naar een behandeling voor de ziekte. “Dankzij de nieuwe technologie zien we details die we voordien nooit zagen. Misschien kunnen we dit toxisch effect wel counteren in een vroeg stadium,” zegt ze in de Griekse krant Proto Thema.
Liesbeth Aerts, onderzoeker aan de School of Psychiatry in Sydney, nuanceert: “Dankzij de studie kunnen we het dynamische proces van het samenklonteren van het bewuste eiwit, alpha-synucleine, erg goed bestuderen. Maar is daarmee de oorzaak van Parkinson ontdekt? Helaas, het antwoord is nee. Het eiwit werd al meer dan 15 jaar geleden in verband gebracht met de ziekte van Parkinson.”
Optimisme
“Willen we echt de oorzaak van Parkinson vinden, dan moeten we ook een antwoord vinden op een aantal vragen,” stelt Aerts. “Hoe kan dit hele proces spontaan beginnen? Waarom gebeurt het in bepaalde hersencellen (bij Parkinson sterven eerst en vooral de cellen af die instaan voor de controle van onze bewegingen; bij de ziekte van Alzheimer is het ons geheugen dat eerst wordt aangetast)? Hoe richten bepaalde vormen van samenklittend alpha synucleine schade aan in de cel?”
“Toch zijn deze resultaten een belangrijke stap vooruit. Ze helpen ons beter begrijpen hoe het samenklonteren gebeurt en welke tussenvormen toxisch zijn, dit is belangrijk met het oog op het ontwikkelen van therapieën om het ziekteproces te stoppen.”
De studie werd gepubliceerd in Proceedings of the National Academy of Sciences. (EK)
