Tessa Kerre is hoogleraar hematologie in het UZ Gent en bezieler van het project Kunst aan bed.
Welk nieuws heeft u het afgelopen jaar vrolijk gemaakt?
De opening van het Kleinste Museum ter Wereld in het UZ Gent, opgeluisterd door de kleinste viooltjesfanfare ter wereld, met de kleinste hapjes en mocktail-glaasjes. Deze maand opende onze tweede expo, met kunstwerken van Pol Cosmo en poëtische ‘leespralines’ van Rhea Cecile.
‘Meer opruimen en minder boeken kopen? Ik faalde volledig.’
En wat maakte u boos?
De ontmenselijking van onze samenleving. Zoals het nieuws dat pensioenen niet meer thuis worden bezorgd. Dat gebeurde nog voor zo’n 3000 mensen: financieel is dat peanuts, maar zij hebben dat echt nodig.
Welke goede voornemens van uw vorige oudejaarsavond hebt u gerealiseerd?
Het hád kunnen zijn: meer opruimen en minder boeken kopen. Maar ik faalde volledig.
Wat was uw belangrijkste inzicht van 2025?
We zijn bezig met verbouwingen, en alle clichés – vertragingen, verrassingen – kloppen. Maar eenmaal de klik gemaakt, besef ik pas hoe geprivilegieerd ons leven is, met een badkamer en toilet in huis. En hoe in alles ook iets moois schuilt: wat een ongelofelijk ambacht!
Wat was het beste boek dat u las?
Waak over haar van Jean-Baptiste Andrea. Prachtige personages en een meeslepend verhaal, mooi verweven met de geschiedenis en nog wat spanning erbovenop.
Welke film of serie heeft u het meest ontroerd?
Live live live, waarbij artiesten hun songs live brengen met The Atomic Orchestra. Het metier van die muzikanten, en het effect van live muziek: prachtig.
Wat was voor u de beste voorstelling of het beste concert?
Le temps d’une farnoosh, de dans die Jotka Bauwens tijdens Theater Aan Zee elke dag aanleerde aan het publiek. Zo wonderlijk om te zien hoe al die mensen – jong en oud, zo divers – deelnamen. Erg laagdrempelig, verbindend en ontroerend.
‘Door die verbouwingen besef ik pas hoe geprivilegieerd ons leven is, met een badkamer en toilet in huis.’
Welke podcast blies u van uw sokken?
Ik heb drie favorieten: Drie boeken, Weg en Zwijgen is geen optie.
Wat was uw culinaire hoogtepunt?
De fluffy pancakes van mijn man met de duindoornbesconfituur van mijn ouders.
Wat was de mooiste plek die u hebt ontdekt?
Dit jaar reisde ik met onze zoon door China. Mijn mond viel open van verbazing in het nationale park Zhangjiajie, waar we met een kabelbaan door de ongelofelijke bergen zweefden.
Wie is voor u de persoon van 2025?
De mens die iets doet voor een ander, zonder iets terug te verwachten. Zoals de deelnemers van de workshop ‘Brieven onder de riem’, onder begeleiding van Valérie Du Pré. Zij schreven anoniem een brief, die wij dan bezorgen aan een van onze patiënten die wat extra zorg kunnen gebruiken.
Wat was de strafste sportprestatie?
Elke prestatie van patiënten die na een heel zware behandeling moeten revalideren en vaak van nul moeten beginnen. Of dat nu een marathon is, of een korte wandeling: ongelofelijk straf.
Wie wenst u snel verzoening toe?
Alle mensen die nog niet verzoend zijn, en in hun conflict zoveel andere levens meesleuren.
Hoe en met wie viert u kerstavond?
Met mijn oma, die dan net 98 geworden is, en een deel van de familie aan moederskant. We trekken vooraf allemaal een lootje, zodat iedereen één geschenk krijgt: een bijzonder ritueel.
Wat wenst u voor uw vijanden, uw vrienden en uzelf in 2026?
Een goede gezondheid, daar begint alles mee. En als die er niet is: kleine lichtpuntjes.
