‘De keien die Maggie De Block verlegd heeft, zijn niet klein’

De Artsenkrant evalueerde het beleid van minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken Maggie De Block en concludeert dat ze eigenlijk een uitgebreid palmares kan voorleggen.

De regering is in lopende zaken en het kabinet ontslagnemend. Tijd dus voor een evaluatie. Als we kijken naar het palmares van minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken Maggie De Block, dan moeten we vaststellen dat ze eigenlijk een uitgebreid palmares kan voorleggen.

Van de patient health viewer tot de huisapotheker, van e-Fact tot het m-health-platform en het Toekomstpact, … Wie het allemaal op een rijtje zet, moet toegeven dat het lijstje tamelijk lang is. Het lukte echter niet altijd… De hervorming van de nomenclatuur voor mammografieën moest ze onder druk terugtrekken. De tactische terugtocht is definitief gebleken.

Benchmarking is moeilijk. Als je lijstjes zou kunnen maken of vinden van al wat haar voorgangers konden verwezenlijken, dan nog is het voor politieke outsiders vaak moeilijk af te wegen wat de juiste verdienste van een realisatie is.

3 werven

De keien die Maggie De Block verlegd heeft, zijn niet klein. Denk maar aan de drie werven die, soms met de hakken over de sloot, toch door het parlement zijn geraakt. De laagvariabele zorg, de eerste stap in de hervorming van de ziekenhuisfinanciering. Het kader voor de vorming van ziekenhuisnetwerken. De ‘sokkelwet’, de wet op de kwaliteit van de zorgberoepen.

OK. De invoering van een ‘globaal prospectief financieringssysteem’ van de laagvariabele zorg hangt met plakband en speeksel aan elkaar. Daar een robuust systeem van maken dat multidisciplinaire samenwerking faciliteert, zal nog grote inspanning vragen. De ziekenhuisnetwerken moeten door de gemeenschappen worden gerealiseerd en de uitvoeringsbesluiten zijn voor een volgende regering. Wat dit laatste betreft, is dat ook het geval voor de sokkelwet.

Wie is de volgende?

Of er met haar erfenis iets gebeurt, zal ook afhangen van wie haar opvolgt. De verkiezingsuitslag heeft de kaarten niet zo goed gelegd voor het geval dat ze dat zelf wil doen (en daar had het wel alle schijn van). De Block heeft als eerste liberale minister van Volksgezondheid haar eigen beleid willen voeren, maar er is toch continuïteit geweest met haar voorgangster: die had een stappenplan voor de hervorming van de ziekenhuisfinanciering opgezet, de uitbouw van de huisartsenwachtposten en de 1733-triage uitgestippeld, een e-gezondheidsplan uitgestippeld, de heroriëntatie naar chronische zorg op het voorplan gebracht,… Maggie heeft de thema’s overgenomen – al heeft ze, wat haar goede recht is, er een andere stempel op gezet. Bovendien: niet-planbare zorg, informatisering, het streven naar geïntegreerde zorg,… het zijn internationale tendensen, geen partijkeuzes.

Maggie’s dada

Proefprojecten voor m-health, voor thuishospitalisatie, voor verkorte verblijfsduur in de kraamklinieken, … Proefprojecten opzetten was een dada van Maggie.

Het duurde lang voor de proefprojecten geïntegreerde zorg ook daadwerkelijk van start konden gaan. Het is een erg complex, weinig overzichtelijk geheel geworden. Haar opvolger of opvolgster zal aan de afwikkeling een hele klus hebben. Niet dat ze hier de hete aardappel heeft willen doorschuiven. Dat heeft ze wel gedaan met de contingentering.

Transparantie en overleg waren niet altijd de sterke punten van Maggie. Het wachtpostenbeleid schoot de huisartsen in het verkeerde keelgat. Al is de aanstelling van de regionale coördinatoren een pluspunt gebleken. Waarom de mogelijkheid om de erkenning in te trekken van langdurig niet-actieve huisartsen zonder verhaal opnieuw moest worden afgevoerd, heeft niemand begrepen. De modernisering van het overlegmodel is, gelukkig of niet, een ‘goed voornemen’ gebleven.

Het mantra van Maggie

Het was natuurlijk steeds in het belang van de patiënt, een mantra van Maggie. Of de patiënt die vandaag in de apotheek verneemt dat de medicatie op voorschrift niet verkrijgbaar is, daar veel geloof aan hecht, is een andere vraag.