Paradoxaal genoeg blijkt een extreem lange ultramarathon minder belastend voor de spieren.
Als lopers ruim 300 kilometer door de bergen afleggen, hebben ze daarna minder spierklachten dan wanneer ze ruim 150 kilometer hebben gelopen over een vergelijkbaar parcours. De tragere snelheid die deelnemers aan de langste ultramarathons aanhouden, beschermt hun spieren waarschijnlijk. Dat hebben sportwetenschappers van de Universiteit van Lausanne ontdekt. Hun onderzoek staat te lezen in het wetenschappelijk tijdschrift PLOS One.
330 kilometer lopen door de Italiaanse Alpen
Voor hun studie volgden de wetenschappers 24 deelnemers aan de Tor des Geánts, een ultramarathon van 330 kilometer door de Italiaanse Alpen. De lopers kregen 150 uur de tijd voor deze expeditie en mochten zelf kiezen of ze onderweg sliepen of 150 uur wakker bleven.
De Tor des Géants wordt omschreven als een van de steilste en zwaarste looptochten. Tijdens deze race moeten de atleten maar liefst 24.000 meter hoogteverschil overbruggen en moeten ze over 25 bergpassen lopen.
De winnaar van de extreme race finishte vorig jaar in ongeveer 76 uur of iets meer dan 3 volledige dagen. De winnaar sliep amper drie uur tijdens zijn tocht.
Voor, tijdens en na de race werd de conditie van de spieren en het slaapgebrek van de proefpersonen gemeten. De resultaten werden vergeleken met de conditie van vergelijkbare lopers na een 166 kilometer lange ultramarathon op de Mont Blanc, eerder dit jaar. Uit het onderzoek bleek dat de lopers na de race van 330 kilometer minder spierschade en ontstekingen hadden opgelopen dan na de kortere afstand.
Korte slaappauzes
Waarschijnlijk belasten de atleten hun lichaam tijdens de langste wedstrijd minder door tijdens de race op een langzamer te tempo te lopen. De lopers haalden een gemiddelde snelheid van 7,2 kilometer per uur in de wedstrijd van 166 kilometer, terwijl ze in de race van 330 kilometer aan een gemiddelde snelheid van 5,5 kilometer per uur liepen.
Korte dutjes tijdens de race hadden ook een positief effect op de spieren van de lopers. De proefpersonen hielden tijdens de expeditie van 330 kilometer vele korte slaappauzes van 20 tot 30 minuten. Daardoor kwamen ze in totaal aan negen uur slaap.
‘Paradoxaal genoeg zorgt een extreme afstand waarschijnlijk voor een proces waarbij de spieren beter beschermd zijn, omdat de deelnemers minder snel lopen uit voorzichtigheid tijdens de eerste helft van de ultramarathon en door slaapgebrek in de tweede helft’, verklaren de onderzoekers. (WK)