‘We moeten de Belgische regering eraan herinneren dat een politiek compromis zoals het ‘Gaza-akkoord’ misschien intern een regeringscrisis kan bezweren maar nog geen genocide helpt stoppen als dat akkoord niet snel wordt uitgevoerd’, schrijft Wies De Graeve op de Dag van de Mensenrechten.
Sinds het afkondigen van een staakt-het-vuren in oktober en de vrijlating van alle levende Israëlische gijzelaars, lijkt de wereld de illusie te omarmen dat het leven in Gaza en de rest van bezet Palestijns gebied weer ‘normaal’ is.
De Duitse regering besliste op 24 november om weer volop wapens aan Israël. De VN-veiligheidsraad aanvaardde op 18 november een resolutie over de toekomst van Gaza zonder enig engagement voor respect voor mensenrechten of gerechtigheid voor de gepleegde misdaden. Binnen de EU is het stil geworden rond het mogelijk opschorten van het associatieakkoord met Israël. En heeft iemand nog iets gehoord over de uitvoering van het zogenaamde ‘Gaza-akkoord’ dat begin september werd bereikt binnen de Belgische federale regering?
Laat er geen misverstand over bestaan: voor het staakt-het-vuren pleegde Israël genocide op de Palestijnen in Gaza en dat is vandaag, bijna twee maanden later, nog steeds het geval. Israël legt nog steeds bewust levensomstandigheden op die gericht zijn op de vernietiging van de Palestijnen in Gaza, zonder enig teken dat deze praktijk of de onderliggende intentie is veranderd. Dat is genocide.
De schaal van de gewapende aanvallen door Israël op Gaza is verminderd en beperkte hoeveelheden humanitaire hulp worden toegelaten. Maar die beperkte stappen riskeren een rookgordijn te worden die de aanhoudende genocide verhult.
Sinds de aankondiging van het staakt-het-vuren op 9 oktober zijn al zeker 327 mensen, waaronder 136 kinderen, vermoord bij Israëlische aanvallen. Tegelijkertijd legt Israël extreme beperkingen op aan de toegang tot levensbelangrijke hulp zoals voedsel, medicijnen en materiaal om cruciale infrastructuur zoals ziekenhuizen of riolering te herstellen.
Daardoor blijven de levensomstandigheden voor Palestijnen in Gaza zo onmenselijk dat de bevolking traag wordt verpletterd. De bevolking is extra kwetsbaar geworden voor ziektes na de maandenlange hongersnood veroorzaakt door de totale Israëlische belegering. Het Israëlische leger controleert nog steeds meer dan de helft van de Gazastrook, terwijl Palestijnen samengedreven leven op onvruchtbare stukken land waar ze onmogelijk in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien.
Naast de aanvallen die blijven doorgaan, worden Palestijnen dus langzaam de dood ingejaagd door gebrek aan voedsel, zuiver water, onderdak, kleren en sanitaire voorzieningen.
Straffeloosheid regeert. Israël blijft elke verplichting naast zich neerleggen die internationale instanties zoals het Internationaal Gerechtshof opleggen. Zolang genocide plegen zonder gevolgen blijft, wordt die voortgezet. De normalisering die zich in de internationale gemeenschap nestelt, is daarom onbegrijpelijk en onverantwoord.
Voor landen die geen grote druk uitoefenen op Israël en zich niet engageren om een einde te maken aan deze voortdurende genocide, dreigt medeplichtigheid. Ze verzaken aan hun plicht om een aan de gang zijnde genocide te stoppen en een einde te maken aan de straffeloosheid die al decennia Israëlische misdaden tegen de Palestijnen in Israël en het illegaal bezet Palestijns gebied aanwakkert.
Als het Israël echt menens zou zijn met het beëindigen van de genocide, zou dat betekenen dat het alle aanvallen op burgers stopt, de onmenselijke blokkade van Gaza opheft, kritische infrastructuur herstelt, voldoende onderdak voorziet voor de ontheemden en zorgt dat mensen terug naar huis kunnen.
Als het andere landen echt menens zou zijn om niet medeplichtig te zijn aan genocide, zouden ze minimaal die stappen van Israël moeten afdwingen. Ze moeten wapenleveringen stopzetten zolang Israël het internationaal recht schendt, de overheid onder druk zetten om onafhankelijke onderzoekers en journalisten toegang te verlenen, en economische samenwerking die bijdraagt aan schendingen van het internationaal recht beëindigen. Dit is slechts het begin van gerechtigheid: het stoppen van de illegale bezetting en het ontmantelen van het apartheidssysteem dat Israël oplegt aan de Palestijnen. Alleen zo ontstaat er perspectief op lange termijn.
Het is dan ook belangrijk de Belgische regering eraan te herinneren dat een politiek compromis zoals het ‘Gaza-akkoord’ misschien intern een regeringscrisis kan bezweren maar nog geen genocide helpt stoppen als dat akkoord niet snel wordt uitgevoerd. Waar blijven de wetten of koninklijke besluiten over een importverbod op producten uit illegale nederzettingen? Waar blijft het leiderschap op EU-niveau om het associatieakkoord gedeeltelijk op te schorten of om de visumvrije toegang voor Israëlische kolonisten te beëindigen?
België en de internationale gemeenschap kunnen niet achteroverleunen alsof dit het nieuwe normaal is. De genocide op de Palestijnen in Gaza is niet voorbij. De juridische en morele plicht om die te stoppen evenmin.
Wies De Graeve is directeur van Amnesty International Vlaanderen.