Sven de Leijer is televisiemaker. Hij tourt ook met de zaalshow ‘Liefde voor publiek’.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Het Journaal maakt me de laatste jaren bijna elke dag bang. Iets wat we in ons naïeve bestaan nooit verwacht hadden, lijkt vandaag toch realistisch te worden. Nu zelfs Europa ons aanmaant om een noodpakket in huis te halen, denk ik voor het eerst: toch maar doen. Je wilt niet de enige zijn die zonder conserven en batterijen zit.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Het klinkt goedgelovig, maar ik meen het oprecht: wees gewoon lief voor elkaar.
Wat is uw grootste prestatie?
Mijn kinderen. Ze zijn nog piepjong, maar ik hoop dat het twee lieve kerels worden. En verder: dat ik al mijn hele professionele leven kan overleven door mijn zin te doen.
Wat is uw grootste mislukking?
Mijn studententijd, omdat die de facto niet heeft bestaan.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Aan alle herinneringen met mijn vader, omdat ik hem al veel te lang moet missen. We waren twee handen op één buik, dus ik denk met een glimlach terug aan die tijd.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Een pionier ben ik niet, maar we doen ons best. Door minder vlees te eten bijvoorbeeld – iets wat ik twintig jaar geleden nooit had gedacht – en de verwarming wat lager te zetten.
Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?
Op wat onnozelheden na valt dat best mee. Ik heb meer sympathie voor de mening van de man in de straat dan voor die van mediajournalisten. Die mogen streng zijn, maar de laatste jaren is het veel te vaak onder de gordel.
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Ik heb er geen. Maar ik praat tegen alle dieren. Vooral tegen de loslopende honden die ik tegenkom. Alsjeblieft, val me niet aan.
Van welke beslissing hebt u het meest spijt?
Tussen mijn 15e en 18e heb ik mijn blonde lokken nogal weelderig laten groeien. Ik wilde mijn broer imiteren, die veel succes had bij de meisjes. Maar hij kwam daar een stuk beter mee weg.
Waarover zou u meer willen weten?
Automechanica. Mijn vader was gepassioneerd voor alles met een motor, een passie die ik heb geërfd. Zo’n auto of brommer helemaal uit elkaar halen en dan weer ineenzetten, lijkt me zalig. Het is ook een van mijn weinige echt mannelijke passies.
Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?
Als gezin 500 à 1000 euro per jaar. Maar ik probeer mijn bekende kop ook elk jaar in te zetten voor enkele acties. Zo steun ik Hobo, een dagcentrum in Brussel dat op oudjaar een feest organiseert voor daklozen.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Die ene topliefde speciaal blijven houden. Ook al hebben we intussen kinderen, toch blijven mijn lief en ik af en toe dingen met ons tweeën doen.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Ik kan heel goed van maandag tot vrijdag spartaans leven, om dan in het weekend all the way te gaan.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Direct. Ik ken een plekje in de Ardense bossen waar ze me niet snel zullen vinden. Daar zal ik dan zitten, tussen mijn batterijen en conserven. Hou het onder ons.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Dat moeite doen loont. Het programma Vrede op Aarde bijvoorbeeld: belachelijk veel werk, maar met ons ploegje amuseren we ons rot.
Olympisch boksster Oshin Derieuw: ‘Ik heb te weinig plezier beleefd aan de Olympische Spelen’
