Miet Warlop is beeldend kunstenaar. Ze vertegenwoordigt ons land op de Biënnale van Venetië 2026 en gaat deze week in première met Inhale delirium exhale.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Oorlog, en dan vooral zorgverleners die gebombardeerd worden. Dat is waanzin bovenop waanzin. Maar ook het nieuws over een verkrachting die niet bestraft wordt: dan schipper ik constant tussen het zoeken naar context en het gebrek aan antwoorden. In deze tijd lijkt het niet meer mogelijk om een helder beeld te krijgen, wat me frustreert.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Een mondiaal vredeslied dat verplicht de klok rond wordt gezongen in alle uithoeken van de wereld. Af en toe mag je eens naar je werk of naar huis, tot iedereen z’n frank valt.
Wat is uw grootste prestatie?
Nog steeds overwegend als een blij mens door het leven te gaan.
Wat is uw grootste mislukking?
Telkens (en ik ben er goed in) als ik mezelf echt stevig in de steek laat voor een ander.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Ik heb enkele jaren in Berlijn gewoond en ook al verschillende andere steden overwogen, maar ik ben gehecht aan hier.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Aan de eerste auto van mijn oudste broer en ik, die we kregen van vrienden van onze ouders. Hoe onbezonnen we daarmee rondreden. Ooit denderden we over een bevroren vijver, zonder het te beseffen.
‘Oorlog, en zorgverleners die gebombardeerd worden. Dat is waanzin bovenop waanzin.’
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Nee, niet tegen een dier. Maar wel tegen mijn huis.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Als kind was ik gek op de speelse, absurde schilderijtjes van Giorgio de Chirico. Later had ik een bijna religieuze ervaring bij een solo van Mark Rothko in het Miro Museum in Barcelona. Ook When faith moves mountains van Francis Alÿs vind ik prachtig. En de mentaliteit van Roman Signer heeft me geïnspireerd: dagelijks iets doen, ook al is het onnozel of absurd, leidt ertoe dat het uiteindelijk iets avontuurlijks wordt waarin je steeds je grenzen verlegt.
Waarover zou u meer willen weten?
Over de geschreven en ongeschreven geschiedenis. Als ik worstel met een werk, bel ik soms met schrijver Jeroen Olyslaegers. Hij kan over geschiedenis en schilderkunst vertellen alsof hij die mensen zelf heeft gekend.
Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?
Ik probeer vooral door te schuiven naar nieuwe generaties. Als twintiger met weinig geld mocht ik ook mee vieren en reizen met anderen. Aan de jeugd dus. En onlangs deelde ik te warm gewassen sjaals van m’n voorstelling One song uit in Brussel. Droef, maar tegelijk komisch: plots zat heel het metrostation Ribaucourt daar met dezelfde sjaals waarop staat: ‘SANS PEUR’, ‘SHUT UP’ en ‘YESSS’.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Ik ben aangeleerd niet te hard te vertrouwen op mooie woorden in de liefde.
Vindt u seks overschat?
Nee, maar seks zonder intimiteit is echt niets voor mij.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Sporten, en zo gezond mogelijk eten. Al eet ik in de aanloop naar een voorstelling veel te veel belegde broodjes.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Gelukkig nog niets. Tenzij misschien dat je goed moet zorgen voor jezelf en de anderen.
