Bijgedachte | Cultuur

‘Het lijkt wel verboden van mening te verschillen op de Vlaamse televisie’

René Van der Gijp, Wilfred Genee, Johan Derksen in Vandaag Inside. © ANP
Stijn Tormans

Onze reporter vraagt zich af waarom televisie in Vlaanderen altijd zo braaf is. ‘Zwijgen is goud, knikken is Vlaams.’

Vroeger zat de wereld tenminste simpel in elkaar. Tulpen kwamen uit Amsterdam, televisie uit Hilversum.
Tot u spreekt nog iemand die is opgegroeid met Nederlandse tv. Van Jiskefet tot Koot en Bie: de Hollandse branie was legendarisch. Maar de laatste tijd zap ik steeds minder naar ons voormalige gidsland. Zeker nu zelfs Arjen Lubach gezwicht is voor de commerciële zender.

Af en toe flitst er nog een flard Vandaag Inside voorbij op YouTube. Maf programma wel. Op het eerste gezicht is alles er fout aan. Al eeuwen floepen elke dag drie oude blanke mannen tevoorschijn: Wilfred Genee, Johan Derksen en René van der Gijp. Ze kunnen elkaar niet luchten, verdienen veel te veel geld, en de helft van de tijd zitten ze over zichzelf te ouwehoeren.

En toch, op het tweede gezicht werkt het. Nooit is Vandaag Inside saai, en meestal is het zelfs geestige en goede tv.

Een paar dagen geleden hadden de drie olijkerds Goedele Liekens te gast. Ze hadden het erover waarom een programma als Vandaag Inside in Vlaanderen niet zou kunnen. ‘We zijn niet opgevoed om tussen te komen als je geen vraag gesteld krijgt (…)’, zei Liekens. ‘De relletjes die jullie hier al gehad hebben… Dan ga je direct op zwart in Vlaanderen (…) Vlamingen zijn conflictvermijdend en braaf.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Daan

Van der Gijp pruttelde nog tegen – ‘In Brasschaat vinden ze ons geweldig’ – maar Liekens had gelijk. De laatste weken was het tergend tamme Vlaanderen weer in vorm. Het trieste dieptepunt van het mediajaar is nu al bekend: de VRT die na wat kritiek een satirische sketch uit De Ideale Wereld schrapt op haar sociale mediakanalen. Niemand hoeft De Casastrook grappig te vinden, iedereen mag verontwaardigd zijn. Maar als je zo’n scène censureert met een paar flutargumenten, snap je geen bal van satire.

Zelfs in de amusementssector was het prijs. In Blind Gekocht sprak een Brussels koppel het Hollandse mediafenomeen Daan Alferink tegen omdat hij met hun zuurverdiende 420.000 euro gekke dingen wilde uithalen. Op een geestige manier dan nog. Toch overtraden ze een Vlaamse wet: spreek alleen kwaad over elkaar achter iemands rug. Nooit in elkaars gezicht, zo zijn wij niet. Het Brusselse koppel werd dan ook gestenigd op Instagram.

En dan moeten we het nog hebben over onze drie Vlaamse talkshows. Van Goens tot Schols: elke avond zijn daar interessante gesprekken te zien. Maar het lijkt wel een misdaad om in Vlaanderen van mening te verschillen. Voortdurend zit iedereen aan tafel te knikken. Niet dat er met potten en pannen gegooid moet worden. Maar jongens: af en toe wat beschaafd van mening verschillen, mag het nog?

Ze overtraden een Vlaamse wet: spreek alleen kwaad over elkaar achter iemands rug.

Anthierens

Als ik Johan Derksen zie, denk ik soms aan Johan Anthierens. De twee hadden volstrekt niets met elkaar te maken – ze zouden elkaar de grond in schrijven. Behalve dat ze allebei journalist waren, en hun parler vrai, dat deelden ze ook.

Vader Abraham die opstapt in het programma Noord-Zuid omdat Anthierens hem te hard jende: dat is zovele jaren later nog altijd klassieke tv. De scène wordt terecht vaak heruitgezonden: het is een hoogtepunt uit de Vlaamse televisie, maar tegelijkertijd ook een bijzonder triest moment.

Na die rel was het afgelopen met Noord-Zuid. En met de tv-carrière van Anthierens. Vijftig jaar later is er geen jota veranderd in het tergend tamme Vlaanderen.

 

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content