Geert Foutré is chroniqueur van ‘Land van Nienof’. Vandaag staat hij als leraar godsdienst voor de klas in een jezuïetenschool in hartje Molenbeek: ‘Ik ben in mijn jonge jaren gelovig geworden’.
Elke week vraagt Knack in de rubriek Durf twijfelen naar de twijfels van bekende mensen.
‘Toen ik in 1985 in Gent afstudeerde als historicus, had ik in die vier jaar twee dingen geleerd en wist ik één ding zeker. Godsdienst en nationalisme waren passé, op enkele plaatsen in de wereld na. En ik zou nooit als leerkracht aan de slag gaan, tot grote spijt van wijlen mijn moeder, wier papa onderwijzer was geweest. Vandaag sta ik als leraar godsdienst voor de klas in Egied Van Broeckhoven, een prachtige nieuwe jezuïetenschool in hartje Molenbeek.
Meer dan driekwart van mijn leerlingen zijn moslims die moeilijk kunnen geloven dat in dit deel van de wereld veel mensen niet gelovig zijn. Hun eerste vraag luidt altijd: “Meneer, bent u gelovig?” “Ja,” antwoord ik dan, “ik ben christen.” Dan lijken ze gerustgesteld en vragen ze niet door. Ze vinden dat normaal.’
En dat nationalisme?
Geert Foutré: Na de val van de Muur leek de wereld één groot dorp waar iedereen overal welkom was. Heel normaal vond ik het in die dagen om liftend met een rugzak de Sinaïwoestijn te doorkruisen. Vandaag is iedereen één muisklik verwijderd van de rest van de wereld, maar zijn steeds meer mensen door het moeras op zoek naar een stam waar ze veilig kunnen bij horen.
Godsdienst en nationalisme zijn passé, dacht ik in de jaren tachtig. Vandaag is meer dan driekwart van mijn leerlingen moslim.
U kunt het weten, want u hebt net een boek geschreven over uw heimat Ninove.
Foutré: Toen ik daar eind jaren tachtig vertrok, was Ninove een homogene, gesloten wereld. Je kwam daar alleen als je er moest zijn. Iemand die, zoals ik, geen dialect sprak, werd al beschouwd als een halve vreemde. Nu arriveert daar de halve wereld, of tenminste toch half Brussel. Natuurlijk zorgt dat voor veel onzekerheid. Alle begrip daarvoor. Ik snap alleen niet dat sommigen het nodig vinden om een muur te bouwen. Maar toch denk ik dat er op den duur vooral bruggen zullen worden gebouwd: er zal altijd meer zijn dat ons bindt dan dat ons scheidt.
Twijfelt u vaak?
Foutré: Over sommige dingen heb ik lang getwijfeld: welk carrièrepad ik zou volgen, of ik wel of geen kinderen wilde. Op elk kruispunt sta ik stil, lees ik de kaart, praat ik met anderen. Ik informeer me goed omdat ik diep vanbinnen onzeker ben. Maar eenmaal ik een straat ben ingeslagen, keer ik niet meer om.
Over de grote levensvragen twijfel ik niet. In mijn jonge jaren ben ik gelovig geworden. Dat is een persoonlijke keuze, waar ik niemand mee lastig val.
Dat sluit ook rationeel denken niet uit. Mijn favoriete filosoof is Giordano Bruno. De mens streeft naar perfectie, schreef hij, maar hij is van nature imperfect. Hij zal altijd willen klimmen op een ladder, maar slaagt daar niet in. Hij valt altijd een paar treden. Toch houdt hem dat niet tegen om met enthousiasme opnieuw te beginnen klimmen.
Land van Nienof van Geert Foutré is uit bij Uitgeverij Skribis en kost 25 euro. Te koop via www.skribis.be, hetlandvannienof@gmail.com of bij boekhandel Passa Porta in Brussel.
