1. De jaren – Theater Malpertuis
Ik vond het boek van Annie Ernaux al geweldig, maar de voorstelling die Piet Arfeuille ervan maakte is zeker even goed. Els Dottermans is wel een beetje de ster, maar de drie andere actrices (én de muziek van Hendrik Lasure) dragen mee de voorstelling.
2. De uren – ITA
Eline Arbo maakte van de ook al verfilmde roman van Michael Cunningham een prachtige voorstelling, waarbij de drie verhalen van de drie vrouwen kolkend in elkaar overlopen. Ik ben een fan van Arbo.
3. Fledermaus Forever – Muziektheater Transparant
Veruit de plezierigste voorstelling die ik dit jaar zag. Fledermaus Forever is iets tussen een operette en een vaudeville. Tom Goossens heeft het heel goed in elkaar gezet, maar vooral het speelplezier van de acteurs en muzikanten amuseert.
4. Willem & Frieda: Roze verzet – Opus One
Willem Arondéus en Frieda Belinfante zijn twee Amsterdamse verzetshelden en ook allebei queer. Stephen Fry maakte eerder al een documentaire over de twee, Daniël Cohen gebruikte hun verhaal voor een musical van topniveau.
5. Who’s Afraid of Virginia Woolf – Wolf Wolf
Een van dé theaterklassiekers, gespeeld door de jonge wolven van Wolf Wolf. Het is natuurlijk al een briljante theatertekst, maar zij brengen het ook heel sterk en fris op scène.
6. Who’s Afraid of Oscar Wilde – Compagnie Red, Yellow & Blue
Net zoals het origineel van Edward Albee gaat deze nieuwe theatertekst over twee koppels die een hele avond ruzie met elkaar maken. Deze keer zijn ze queer, de ruzies zijn er niet minder hevig en grappig om.
7. Tout va hyper bien – Collectif Malunés
De circussen van de Zomer van Antwerpen zijn al vele jaren een succes. Tout va hyper bien was dit jaar wel héél bijzonder, de toeschouwers bevinden zich namelijk in het midden van de actie.
8. Family – Louis Janssens
Een groepsportret van vijf queers. Het is eenvoudig, het is eigenlijk ook niet zo heel erg origineel, maar het was bij momenten wel weer diep ontroerend.
9. De meeting – Julie Cafmeyer
Cafmeyer brengt op scène het gesprek of de meeting die ze met Marc Verstappen had willen hebben nadat ze een schandaalbrochure had uitgebracht over zijn gedrag als directeur van De Studio. Het had een tweede, oervervelende wraakoefening kunnen worden, maar de voorstelling is veel beter (en geestiger) dan dat.
