Voor de derde keer op rij won een Vlaming de Libris Literatuurprijs. Dit keer kreeg de geëmotioneerde Yves Petry de prijs voor ‘De maagd Marino’.
Een half uur na de prijsuitreiking doet Yves Petry zijn gsm aan. Hij kijkt naar het scherm, maar er gebeurt niets. Niet één sms. Hij stopt zijn toestel terug in zijn binnenzak. ‘Schrijf hier maar niets over,’ zegt hij ongemakkelijk lachend. Maar dan hoort hij hem piepen. Snel kijkt de schrijver opnieuw: ‘Twee berichten al. Drie.’ En een paar seconden later: ‘Zeven al.’ Intens glimlachend ondergaat hij iedere nieuwe piep.
Het is niet de eerste keer gisterenavond in Amsterdam dat Petry zijn emoties voor zichzelf probeert te houden. Ook toen juryvoorzitter Philip Freriks bekendmaakte dat de Librisprijs ging naar ‘De maagd Marino’ – een roman geprezen als een ’trefzeker, intrigerend meesterwerk’ – zag je hoe de Leuvense schrijver, volkomen ontdaan, zijn uiterste best moest doen om coherent te blijven praten.
‘Ik had niet durven voorspellen dat het me zo veel zou doen,’ zegt Petry. ‘Ik kon mijn champagneglas niet aan mijn mond zetten. Als ik maar niet in tranen uitbarst, dacht ik.’ Pas toen hij even later zijn uitgever Robbert Ammerlaan van De Bezige Bij, die er in het Amstel Hotel niet bij kon zijn, aan de lijn kreeg, werden zijn ogen vochtig.
Dat hij de derde Vlaming op rij was die de Libris Literatuurprijs kreeg, betekende niets voor hem. Puur toeval, vond Petry. ‘Ook dat het gaat om een bekroning voor de rijkere, emotionelere, vrijere stijl van Vlaamse schrijvers, kun je niet zeggen. Zeker dit jaar waren er ook boeken van Nederlandse schrijvers genomineerd met zo’n stijl. Hooguit kun je stellen dat er in Nederland belangstelling is voor Vlaamse literatuur.’
Dat ‘De Maagd Marino’ dankzij de prijs meer lezers zal krijgen, deed Petry daarentegen meer. Het verhaal, losjes geïnspireerd op een Duitse kannibaal en zijn vrijwillig slachtoffer, heeft tot nu toe zo’n 5.000 à 6.000 lezers gevonden.
‘Daar kunnen er nog wel enkele tienduizenden bij. Zeker in Vlaanderen beweegt de verkoop niet meer. Ik hoop dat de prijs daar verandering in brengt. Er is in Vlaanderen toch wel belangstelling voor deze Nederlandse prijs?’
Juist vanwege de veronderstelde commerciële potentie van ‘De maagd Marino’ vielen de aanwezige boekverkopers van de sponsor stil toen de prijswinnaar bekend werd gemaakt.
Elke roman was hen liever geweest dan deze. Peter Buwalda, Adriaan van Dis, Arnon Grunberg – van deze genomineerde romans dachten ze de komende weken wel tienduizenden exemplaren te kunnen verkopen.
Ten onrechte, vond de winnaar zelf. ‘Boekhandelaren hebben vaak vooropgezette ideeën over wat aanslaat,’ meent Petry.
‘Dus leggen ze dat boek goed in de winkel neer en verkoopt dat ook goed. Misschien zouden ze iets avontuurlijker moeten denken. Dan zien ze dat ze een boek als het mijne iets kunnen maken.’ Om te beginnen bood hij al aan een tournee langs boekhandels te doen.
Wat voor invloed de prijs op hem zal hebben, kan hij moeilijk voorspellen. Meteen na de prijs al kreeg hij het ene interviewverzoek na het andere.
‘Door de nominatie kon ik niet verder aan een nieuw boek. Dat had ik niet verwacht. Nu dacht ik: woensdag begin ik. Maar dat zal wel later worden. Ik moet het gevoel hebben dat ik nergens sta als schrijver, anders lukt het schrijven mij niet. Het zal nu wel even duren voor ik dat gevoel heb, zeker.’
Maarten Dessing
