Niet Peter Terrin, maar Adriaan van Dis won gisterenavond de Libris Literatuurprijs 2015. De enige Vlaamse genomineerde auteur had er vrede mee, vertelde hij aan Maarten Dessing, onze reporter ter plaatse.
Wat een verschil kan vijf jaar maken. In 2010 zat Terrin voor de eerste keer aan bij een diner voorafgaand aan de uitreiking van een grote literaire prijs. Inmiddels is het de vierde keer én heeft hij een AKO Literatuurprijs op zak. Die kreeg hij in 2012 voor ‘Post Mortem’. Zo teleurgesteld als hij destijds was, mede door de nogal verrassende winnaar Bernard Dewulf, zo ontspannen oogde hij ditmaal na afloop.
‘Maar vergis je niet,’ zegt hij, ‘de laatste tien minuten, als de juryvoorzitter (Rijksmuseum-directeur Wim Pijbes, MD) het podium betreedt, loopt de hartslag op. Denk je dingen als: waar staat de man met de champagne? O nee, helemaal aan de andere kant van de zaal. Maar het is erger voor Niña Weijers. Die zat daar en wint hem toch niet. Zij zag de man met de champagne aan haar voorbij lopen.’
Niet ontgoocheld
Terrin heeft toch al niet te klagen over succes voor ‘Monte Carlo’, dat de jury op de shortlist zette. De roman over monteur Jack Preston die een filmster redt maar daar door niemand erkenning voor krijgt, ‘is goed verkocht. De vertaalrechten zijn aan alle grote landen verkocht. Dus ik ben vanavond niet ontgoocheld.’ En dan vergat hij er nog bij te vermelden dat hij er al een Inclusieve Griffel voor won.
Daar komt bij dat het boek door de geringe omvang én de hoge persoonlijke inzet van de vorige roman een beetje de reputatie heeft van een tussendoortje. Verschillende media schreven ‘Monte Carlo’ bij voorbaat af als mogelijke Libris-winnaar. In de trant van: Zo’n boekje verdient toch geen 50.000 euro? Dan is het juist mooi, vindt Terrin, dat de jury met de uitverkiezing bewijst het boek wél voor vol aan te zien.
Alwetende verteller
‘Ik vind het jammer, die reputatie’, zegt hij. ‘Ik heb het met evenveel overtuiging en inzet geschreven als mijn andere boeken. Ik vond het een grote uitdaging: zo’n filmisch verhaal, bijna sprookjesachtig, met voor het eerst een alwetende verteller, waarin elke zin zijn waarde heeft. Dit is echt een boek waarvan ik denk dat je er geen zin uit kunt halen of het is niet meer hetzelfde boek.’
Over ‘Ik kom terug’, waarmee Van Dis de Libris Literatuurprijs won, kan Terrin niet oordelen. ‘Ik had van de shortlist enkel Niña Weijers gelezen. Vooraf, bedoel ik. Nadat de lijst bekend werd gemaakt, wilde ik de andere boeken niet meer lezen. Ik zou dat alleen maar hebben gedaan met het idee: hoe concurreert dit boek met de mijne? Dat is de verkeerde instelling.’
Heerlijke man
Maar: ‘Het leek me een heel open shortlist. Iedereen maakte een kans. Je hebt edities dat je denkt: het gaat tussen die en die schrijver. Toen ik de AKO won had ik ook het gevoel dat ik het momentum had. En dat het dan Van Dis is geworden? Ergens is dat wel verdiend, denk ik. Hij is een heerlijke man. En ‘Indische Duinen’ en ‘Nathan Sid’ vond ik goed. Vooral van ‘Nathan Sid’ hou ik erg.’
Maarten Dessing
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier