Op 11 juli verleden jaar overleed de Nederlandse dichter Rutger Kopland. Sacha Blé herdenkt hem op deze eerste sterfdag met een gedicht.
Toen de Nederlandse dichter Rutger Kopland verleden jaar op 77-jarige leeftijd kwam te sterven, vertelde schrijver Sacha Blé over zijn leeservaringen met hem op een camping in de Cevennen. Vandaag eert hij zijn leermeester met een passend herinneringsgedicht in de stijl van zijn idool. Voor de kenners: let bijvoorbeeld op het typische Kopland-enjambement.
TOT HET ONS LOSLAAT Rutger Kopland, gedichten, 1997
Niet in een mei dus, niet op een voormiddag
zonder de plensregen,
niet zweetvrij, niet zwevend
in een betrekkelijk blanke hemel,
vielen uw gedichten op de ijzige tegels
in hun hardblauwe flap,
achter de stalen voordeur van mijn even bedrukte ex.
Al eerder scandeerde ik
uit ‘Tot het ons loslaat’ mijn zelfverdedigingen
voor de poes; had ik mijn mond
willen dichtnaaien zoals hongerstakers wel eens doen,
dan nog hadden mijn ogen licht in de ochtend
gegeven – mijn doctoraat in de sentimentaliteit
was verdedigd, nu zij nog
haar angsten, haar
no-nonsense weelde.
