In een interview met De Zondag praat Ben Weyts (N-VA) over de Vlaamse strijd en de spanningen met Zuhal Demir ‘Het onderwijsveld is in beweging gekomen en Zuhal kan dat nu verder afwerken.’
De Vlaamse regering lijdt aan spilzucht, zeggen meer en meer economen. Het zit ingebakken in de beleidscultuur, zegt Geert Noels zelfs. Gaat u akkoord?
“Dat is een beetje overdreven. Maar we hebben wel een probleem van uitgavendrift, dat klopt. Dat is het gevolg van die vervreemding en dat moeten we te lijf gaan. Elke ochtend is er wel een politicus of een organisatie die extra centen wil.”
Kijkt u ook in eigen boezem? Uw partij is hier al twintig jaar aan de macht.
“Ja, natuurlijk. Niets menselijk is ons vreemd. Elke minister geeft graag extra middelen uit in zijn of haar domein. Hij voelt ook elke dag druk om dat te doen. Vorige week was er die discussie over de restanten van een ringmuur in Ieper. Ik kreeg ook te horen dat dat Vlaanderen dat geld moet ophoesten. Sorry, maar soms moet je neen durven zeggen. Let wel: ik doe niet mee aan de karikatuur die sommigen hiervan maken. Van de 18 miljard subsidies gaat meer dan de helft naar de gemeenten, de kinderopvang, de rusthuisfactuur en de scholen. Dat is nuttig besteed. Maar het klopt dat dat bedrag naar beneden moet.”
Wat is een domme subsidie?
“Wij geven geld aan organisaties die deze middelen gebruiken om de overheid voortdurend aan te vallen voor de rechtbank. De vzw Dryade (een klimaatgroep, red.) en het Milieufront Omer Wattez bijvoorbeeld: dat zijn professionele klagers.”
Vindt u het nodig om elk jaar 70 miljoen uit te trekken voor gezonde maaltijden op school?
“Wat eerst op tafel lag, was van een totaal andere orde. Het ging over jaarlijks 260 miljoen. Ik denk dat we tot een verstandig compromis zijn gekomen. We komen hiermee tegemoet aan een politieke vraag (van Vooruit, red.) en we lenigen bestaande noden. We gaan dat geld niet uitstrooien over alle scholen, maar enkel waar het nodig is en waar ook het lokaal bestuur wil meewerken.”
Laten we eens uitzoomen. Een begrotingsevenwicht tegen 2027: is dat nog haalbaar?
“Ja, dat is mijn verdomde plicht. We gaan dus de uitgavendrift onder controle moeten krijgen. Het tekort zal dit jaar ruim 3 miljard bedragen. Dat moet dus op twee jaar tijd naar nul. Dat pad zal niet over rozen gaan, maar over doornen.”
U bent intussen elf jaar Vlaams minister. Hebt u nooit heimwee naar het communautaire steekspel in het federaal halfrond?
“Toch wel, ja. Dat was de pionierstijd. Wij waren toen een kleine fractie en dat had zeker zijn charme. Al wordt daar soms te romantisch over gedaan, hoor. We hebben toen ook dikwijls gevloekt.”