Wim Opbrouck: ‘Wanneer ik accordeon speel in de tuin, zijn de koeien opvallend aandachtig’

Wim Opbrouck is acteur. Was gastheer van Bake Off Vlaanderen op Vier. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 45 minuten en 59 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Het is moeilijk om in deze tijd een nieuwsbericht te vinden dat je níét bang of boos maakt. Maar deze zomer voelde ik een reële angst dat het water op zou raken. In mijn verbeelding ontstond al een exodus.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Het aloude principe van Voltaire: ‘Il faut cultiver notre jardin.’

Wat is uw grootste prestatie?

In het theater of de film valt dat niet te meten. Zelfs een Oscar zou ik niet als mijn grootste prestatie beschouwen.

Wat is uw grootste mislukking?

Ik mis een groot acteursensemble. Als ik wat langer had volgehouden bij NTGent en meer middelen had gehad, was dat er nu misschien.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Die droom leeft zeker. Maar concreet is het niet: we hebben nog geen green card aangevraagd in Amerika of Australië.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Gisteren fietste ik van Bavikhove naar het hippe Kortrijk en passeerde ik een taxushaag. De geur bracht me rechtstreeks terug naar mijn jeugd, toen ik me kon verbergen in hagen en spelen in de tuin.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

We hebben kippen die restafval opeten, een mesthoop, een regenwaterput, een enorme tuin met gemengde hagen – géén taxus – en een salamanderpoel, waar vlinders, vleermuizen en egels leven. Als ik kon, zette ik een windmolen in mijn tuin.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Ik blijf weg van sociale media. Maar ik herinner me één vreselijke recensie. Ik speelde mee in De asielzoeker en de titel luidde: ‘Wim Opbrouck: misplaatst vet op het plastic’. Later werd ik voor die rol genomineerd voor een Louis d’Or. Eat that!

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Ik praat vaak tegen mijn katten. En wanneer ik accordeon speel in de tuin, zijn de koeien opvallend aandachtig.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

In de jaren negentig ben ik een aantal keer uit een theaterproductie gestapt. Ik dacht dat ik me opgelucht zou voelen, maar kreeg altijd spijt.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Ja. De verrechtsing van de samenleving, het viseren van minderheden, de bankencrisis, dictators aan de macht: we leren duidelijk niet uit onze fouten.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

In 1991 zag ik het stuk Marche funèbre pour chat van Witold Gombrowicz, in een productie van De Vereniging van Enthousiasten voor het Reële en Universele. Daaruit sprak zoveel anarchie, spelplezier, humor, filosofie en muzikaliteit.

Waarover zou u meer willen weten?

Over de oercatastrofe: de Eerste Wereldoorlog. En dan vooral hoe het mensdom tot bepaalde daden komt.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Rond de 500 euro. Maar ik geef veel meer in natura, door heel wat goede doelen en projecten te ondersteunen.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Ze brandend houden.

Vindt u seks overschat?

Nee. Het is een oerdrift die je zeker niet mag onderschatten.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Gisteren nog.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Om de roofbouw te compenseren, fiets en zwem ik veel, rook ik niet, drink ik matig en eet ik geen patisserie. Bij Bake Off proef ik alleen maar.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Dat lijkt me een vraag uit het verleden. Als morgen Trump of Kim Jong-un op een foute knop duwt of we bedolven worden onder gifgas, is vluchten een illusie.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat het vallen en opstaan is. Maar ook dat er bijna altijd iemand is die jou wil opvangen.