Peter Casteels

‘Wie wenst u in 2022 een uitspraak van een activistische rechter toe?’

Wie verdient er nog meer een duwtje in de rug van de rechterlijke macht? In zijn maandagcolumn heeft Peter Casteels een suggestie voor de Raad van State in dit nieuwe jaar.

Wie wenst u in 2022 een uitspraak van een activistische rechter toe? De cultuursector kreeg zijn heropening al tussen kerst en nieuw cadeau van de Raad van State, en ook de tegenstanders van Oosterweel hadden net voor het einde van het jaar prijs. Jeff Hoeyberghs denk vast zelf dat hij zijn deel al heeft gehad in de eerste dagen van het nieuwe jaar, maar er zijn echt wel mensen die meer nood hebben aan een duwtje in de rug van de rechterlijke macht.

Mijn nominatie: de mantelzorgers die in Vlaanderen voor personen met een beperking zorgen. Ik ben zelf licht gehandicapt, waardoor ik slecht zie. (‘Zelfs uw ogen draaien naar links’, was een van de betere lezersreacties op mijn vorige column.) Maar wat ben ik blij dat ik geen steun nodig heb van de Vlaamse regering om fatsoenlijk te kunnen leven. Goedele Devroy, wier zoon een zware beperking heeft, kwam er zaterdag weer over aan het woord in De Morgen. Ze maakte in 2020 een ontroerende documentaire over gehandicaptenzorg in Vlaanderen, en is de enige journaliste die er geregeld aandacht voor vraagt. Nog een reden waarom die mensen een rechter aan hun zijde kunnen gebruiken.

Wie wenst u in 2022 een uitspraak van een activistische rechter toe?

Het probleem lijkt veel banaler dan het eigenlijk is: er is namelijk eenvoudigweg niet genoeg geld voor gehandicaptenzorg in Vlaanderen. Dat zorgt voor wachtlijsten. Maar waar is er in dit land wél genoeg geld voor? Ik kan zelf niet meteen iets bedenken, of het moeten politieke partijen zijn. Het wordt pas bizar als u twee stappen verder denkt. Dat geldtekort in de gehandicaptenzorg heeft niet enkel als gevolg dat er niet genoeg plaatsen zijn waar die mensen terechtkunnen. Nee, ook mantelzorgers die gewoon recht hebben op financiële steun krijgen dat geld soms vele jaren niet uitbetaald. Minister Wouter Beke (CD&V) is sinds de documentaire van Devroy aan een inhaalbeweging bezig, maar zeker voor de mensen die nog steeds wachten, maakt dat alleen maar pijnlijk duidelijk op welke manier de overheid in gebreke blijft. Nieuwe indieners in de zwaarst getroffen groep moeten nog altijd tot achttien maanden wachten, en in de lichtere categorieën is het helemaal onduidelijk wanneer zij worden geholpen. Het gaat over duizenden mensen.

Probeert u eens iemand te bedenken die hetzelfde overkomt. Ik kon helemaal niemand vinden, en al zeker geen politieke partijen. Het is als gepensioneerden die van de Belgische overheid te horen krijgen dat ze geen pensioen meer uitbetaald krijgen, of in ieder geval enkele jaren moeten wachten tot na hun pensionering alvorens de staat over de brug komt. Dat is alleen denkbeeldig in een totaal rampscenario, waarin iedereen die al meer dan tien jaar beweert dat België zal eindigen als Griekenland eindelijk eens gelijk krijgt. Tot daarvoor zorgt zo’n dreigend tekort enkel voor een groter wordend gat in de begroting, dat al dan niet toegestopt wordt met nieuwe inkomsten of besparingen. Zelfs diep in de nacht is er nog geen enkel begrotingsonderhoud geweest waarop een politicus voorstelde om het uitbetalen van de pensioenen, of eender welke andere uitkering, tijdelijk stop te zetten.

In Vlaanderen worden er ook begrotingstekorten gemaakt, zoals tijdens de coronacrisis. Elke economische sector die in de problemen kwam, werd geholpen. Er is slechts één groep waarvan we hebben besloten dat ze niet eens hoeft te krijgen waar ze volgens onze decreten wel degelijk recht op heeft, en dat zijn mensen met een beperking en hun mantelzorgers. Het is de allergrootste politieke absurditeit in – opletten dat ik het goed zeg voor Geert Bourgeois – Vlaanderen. Waar wacht de Raad van State op?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content