‘Er is in de eerste plaats sprake van een opvoedingsprobleem’, zegt de Franstalige gerechtsjournaliste Emmanuelle Praet over de relschoppers in Brussel.
Vanwege haar onverbloemde taalgebruik en omdat ze lak aan politieke correctheid heeft, geldt Emmanuelle Praet als een buitenbeentje onder de vaak consensuele Franstalige opiniemakers. Ze vindt het stuitend hoe sommige Franstaligen de rellen in Brussel proberen te bagatelliseren. Toen Marc-Jean Ghyssels, de PS-burgemeester van Vorst, vorige zondag in het populaire debatprogramma C’est pas tous les jours dimanche op RTL-TVI zei dat de Vlamingen de rellen aandikten om er politiek een slaatje uit te slaan, sprong de felle blondine haast uit haar vel. ‘Als je drie keer rellen in twee weken tijd goedpraat, wat vind je dan eigenlijk nog wél onaanvaardbaar?’ verklaart ze haar boosheid aan de telefoon. ‘Bovendien zijn die rellen toch niet de schuld van de N-VA?’
Ze maken er zo’n kloteboel van dat zelfs een politieagent op elke straathoek straks niet meer zal volstaan om de orde te handhaven
Praet: ‘Ik vind het werkelijk beschamend om de feiten zo te minimaliseren, zeker tegenover de slachtoffers. In de twintig jaar dat ik journalist ben, heb ik de zaken in Brussel nog nooit zo uit de hand zien lopen. We zijn inmiddels gewend aan draaideurcriminelen die meteen na hun ondervraging weer worden vrijgelaten, maar hier hebben we te maken met jongeren die echt de draak steken met politie en justitie. Het gaat het maar om kleine aantallen, maar ze maken er zo’n kloteboel van dat zelfs een politieagent op elke straathoek straks niet meer zal volstaan om de orde te handhaven.’
Volgens Praet heeft ook niet zozeer de Brusselse politie maar wel het Brusselse gerecht steken laten vallen. ‘Het Brusselse parket heeft het fenomeen van ontspoorde minderjarigen jarenlang onderschat. In plaats van systematisch een echte sanctie te geven, dacht men dat een verbale terechtwijzing volstond.’
Voor alle Vlaamse partijen bewijzen de rellen in Brussel de noodzaak van een eengemaakte Brusselse politiezone. Of zo’n politiezone een wondermiddel is, betwijfelt Praet. ‘Maar ik denk wel dat het hoog tijd is dat iedereen eens met een open geest rond de tafel gaat zitten, om na te gaan wat er misgaat in Brussel.’
Zelf had Praet het in dat verband op televisie weinig diplomatisch over ‘gamins de merde’ of rotjochies. ‘”Sorry dat ik me zo moet uitdrukken”, heb ik er wel bij gezegd. (lacht) Maar ik zou eigenlijk nog een stap verder willen gaan en het ook over rotouders willen hebben. Er is namelijk een groot opvoedingsprobleem. Sommige ouders hebben hun kinderen gewoon losgelaten. De jongeren die in Brussel zijn aangehouden, zijn tussen 15 en 17 jaar oud. Mijn zoon van 15 mag níét om op het even welk uur het huis uit, hoor. Een zeker niet met een capuchon over zijn hoofd. Ik moet er ook niet aan denken dat ik hem op het politiecommissariaat moet gaan ophalen. En als dat toch zou gebeuren, zou mijn huis voor héél lange tijd zijn gevangenis worden.’
Op korte termijn ziet Praet, die in de hoofdstad opgroeide, de situatie niet goed komen. ‘We hebben in Brussel te maken met op zijn minst twee verloren generaties.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
