‘Wat de literatuur tegenover Fortnite kan plaatsen? Ik zou het werkelijk niet weten’

Het computerspel als fictionele versie van déze tijd.

Op 20 maart 2018 verscheen er een stipje aan de hemel. Dag na dag werd het groter, totdat eind april kleine brokstukken op aarde begonnen neer te regenen. Op 1 mei sloeg een meteoriet een enorme krater middenin de gemeenschap die op dat moment al een slordige 100 miljoen zielen telde.

Het leven was vanaf die dag helemaal anders. De zekerheden die men had opgebouwd verdwenen. Ook de meest succesvolle mensen kwamen erachter dat ze ineens een heel nieuwe set van vaardigheden moesten aanleren om zich staande te kunnen houden in de wereld na de meteoriet. Nieuwe uitdagingen vergden nieuwe oplossingen. En dan was er nog de overheid die, even zwijgzaam als altijd, onduidelijke werkzaamheden uitvoerde in het getroffen gebied, waar vroeger de pakhuizen stonden.

Wat de literatuur tegenover Fortnite kan plaatsen? Ik zou het werkelijk niet weten.

Mocht u zich nu verbaasd afvragen of u stoemelings een gebeurtenis van mondiale proporties hebt gemist, dan klopt dat. Min of meer. De inslag van de meteoriet vond niet plaats op de echte aarde, maar in het computerspel Fortnite. Wereldwijd wordt dat spel inmiddels door 250 miljoen mensen gespeeld. Het wereldkampioenschap beleefde vorige week zijn finale in het Arthur Ashe Stadion in New York, u weet wel, de plek waar eind augustus de beste tennissers ter wereld weer zullen gaan strijden om de winst in de US Open. De 16-jarige Kyle Giersdorf werd individueel kampioen en ging met 3 miljoen dollar naar huis.

Ik had, net als u vermoedelijk, geen idee dat Fortnite bestond, of wat ik me erbij moest voorstellen. Tot mijn verbazing blijkt haast binnen ieders handbereik, op onze computers, of desnoods zelfs op onze telefoons, een wereld te bestaan waarin een kwart miljard mensen samen gebeurtenissen beleven die dezelfde, of zelfs een grotere impact moeten hebben dan de grote literaire werken uit de vorige eeuw. Waar lezers ooit door modernistische meesters als Musil, Proust, Joyce, Mann en Boon werden uitgedaagd om zich op een nieuwe manier te verhouden ten opzichte van de wankelende tijd die zij in hun romans hadden beschreven, proberen de gamers van nu zich overeind te houden in een fictionele versie van déze tijd.

Fortnite: een betere manier om klimaatdreiging en blinde machtspolitiek te verbeelden, lijkt haast ondenkbaar.

Want dat is het interessante aan games als Fortnite. Het verhaal wordt volledig verteld door omgevingsfactoren. Of het nu een inslag van een meteoriet, een sneeuwstorm, een desastreuze ingreep van de overheid, of – het recentst – de lancering van een ruimteraket is, spelers moeten telkens antwoorden proberen te vinden op de gevolgen van invloeden van buitenaf. Een betere manier om onze tijd van klimaatdreiging en blinde machtspolitiek te verbeelden, lijkt haast niet denkbaar.

Een bijkomend voordeel is dat je je als speler al schietend een weg door dit verhaal kunt banen.

Wat de literatuur daar tegenover kan plaatsen? Ik zou het werkelijk niet weten.