Sepp Tyvaert

‘War on drugs in Gent? Als liberaal verwacht ik meer van een blauw-groene coalitie’

Sepp Tyvaert Voorzitter Jong VLD

‘Durf te kiezen voor een nieuwe aanpak die ten gronde iets doet aan de drugsproblematiek, in plaats van uw Antwerpse rivaal achterna te hollen en vooral aan window dressing te doen’, schrijft Sepp Tyvaert (Open VLD) tot de Gentse burgemeester Mathias De Clercq.

Een aantal weken geleden was ik zelf in de Kompass. Wie deze muziektempel op een weekendnacht bezoekt, waant zich eventjes in het befaamde nachtleven van Berlijn. Een industriële setting, wereldberoemde DJ’s, en duizenden mensen die dansen. En ja, sommigen onder hen gebruiken drugs. Zoals dat gebeurt op zowat alle plaatsen waar mensen uitgaan.

De organisatoren, DJ’s en bezoekers van de club kregen twee weken geleden het nieuws dat de club voor vier maanden moest sluiten na een reeks druggerelateerde incidenten. Maar wie de sector kent, weet dat dit ongeveer gelijkstaat aan een faillissement. De dromen en investeringen van deze succesvolle, jonge ondernemers werden met één pennentrek aan diggelen geslagen. Tot deze dinsdag, toen de Raad van State besliste om de sluiting te schorsen. De beslissing van het stadsbestuur was onvoldoende gemotiveerd. De club zal op 5 april opnieuw de deuren openen.

War on drugs in Gent? Als liberaal verwacht ik meer van een blauw-groene coalitie.

De reacties na de sluiting waren niet mals. Zo vroeg muziekjournalist Ben Van Alboom zich af of men van Gent een slaapstad wil maken. Een petitie verzamelde op korte tijd meer dan 10.000 handtekeningen. In een artikel op de site van Knack Focus lieten andere Gentse horeca-uitbaters en organisatoren hun ongenoegen horen. Peter Decuypere, stichter van het legendarische I Love Techno, liet in De Morgen optekenen: ‘Deze progressieve stad is afgestompt. Er zijn te veel regeltjes. De stad wil liever straffen dan oplossen.’

Maar er was toch een dode gevallen? Verantwoordde dat niet deze harde aanpak? Een strenge, maar rechtvaardige oplossing? Was het maar zo eenvoudig. Zou er iemand geloven dat we het Gents druggebruik een halt zullen toeroepen door het sluiten van een club? Je kan zelfs stellen dat deze ‘oplossing’ het probleem nog verergert, aangezien het het druggebruik nog meer buiten beeld duwt. Het probleem verplaatst zich, en niemand kan voorspellen waarheen.

Falend drugsbeleid

Ruimer bekeken is dit een voorbeeld van het falend drugsbeleid dat overheden wereldwijd al decennia voeren. Nochtans weten we al jaren -wat zeg ik, decennia- dat deze repressieve ‘War on Drugs’-aanpak faalt. Op letterlijk alle vlakken. Het oorspronkelijke doel, de bevolking beschermen, lukt voor geen meter. Het aantal gebruikers daalt niet, de middelen die ze gebruiken worden gevaarlijker, en de overlast blijft aanwezig in het straatbeeld. De enige winnaars in dit verhaal zijn de drugsbaronnen. Aangezien vooral de ‘kleine vissen’ gepakt worden, al dan niet na een anonieme tip door de concurrentie, zien de overblijvers hun concurrentie slinken en hun inkomsten stijgen. Met zwaardere straffen en hogere winsten op het spel, worden ze ook meer bereid over te gaan tot corruptie, wapenhandel of geweld om hun criminele onderneming veilig te stellen.

Dit wordt geïllustreerd door de recente gewelddaden met granaten in Antwerpen, nota bene de stad waar Bart De Wever de plak zwaait, onze meest felle pleitbezorger van de klassieke ‘War on Drugs’. De incidenten stapelen zich op. Het lijkt een kwestie van tijd voor er door dat geweld dodelijke, al dan niet onschuldige slachtoffers vallen.

Ook de op het eerste zicht contra-intuïtieve oplossingen zijn al jaren bekend, alleen durven weinig politici hier hun nek voor uit te steken. Wat de gebruikers betreft, moet de focus verschuiven van repressie richting preventie en schadebeperking. Vandaag duwt de overheid gebruikers met boetes, strafbladen en celstraffen nog dieper in de ellende. Veel beter is het om wie nog niet gebruikt goed te informeren en te sensibiliseren, en voor wie wel gebruikt -en deze mensen zullen er altijd zijn- in te zetten op schadebeperking, door bijvoorbeeld pillen en naalden te laten testen. Uiteraard moet voor problematische gebruikers ook de weg naar hulpverlening veel toegankelijker worden gemaakt. Wat de aanbodzijde betreft, is decriminalisering en/of legalisering van drugs op termijn de enige doeltreffende aanpak. Het ontneemt criminele organisaties hun handel en inkomsten, de kwaliteit van de drugs kan beter bewaakt worden en de honderden miljoenen aan belastinggeld die we nu investeren in politie en rechtbanken kan dan gebruikt worden voor preventie en hulpverlening.

Grote omslag

Er zijn gelukkig al landen waar de beleidsmakers wél de politieke moed hebben gevonden om deze omslag te maken, zoals in Portugal. Daar heeft men dat alles in 2001 gedaan. De resultaten vandaag: geen significante stijging van het aantal gebruikers, minder problematisch gebruik, minder sterfgevallen en minder criminaliteit.

Ik pleit niet voor een revolutionaire omwenteling. Dergelijke zaken hebben tijd nodig en elke tussenstap moet grondig worden geëvalueerd. Maar laten we toch tenminste al stappen in de goede richting zetten. In Londen heeft men tegenwoordig een ‘nachtburgemeester’ die als tussenschakel fungeert tussen het nachtleven en de lokale overheid. Deze ondersteunt de ondernemers in hun pogingen om de problemen en overlast te beperken. In Nederland werken overheden en politie samen met de clubs om aan preventieve schadebeperking te doen. Pillen mogen er door gebruikers getest worden om toch tenminste de grootste ‘rommel’ eruit te halen. Het zijn kleine voorbeelden van een grote omslag: geen botte, blinde en ineffectieve repressie, maar een focus op sensibilisering, preventie en schadebeperking.

Ik heb mensen overtuigd om voor u te stemmen. Progressief en verbindend, zo had je ons beloofd. Welnu, wees verbindend: zit met uw collega’s, de ordediensten en de mensen van Kompass aan tafel om constructief naar oplossingen te zoeken.

Terug naar Gent. Voor conservatieve politici als De Wever zijn deze oplossingen blijkbaar onbespreekbaar, wetenschappelijk onderzoek en geslaagde praktijkvoorbeelden ten spijt. Maar van een blauw-groen, zelfverklaard progressief stadsbestuur verwacht ik meer. Niet vasthouden aan falende, conservatieve recepten uit het verleden, maar een sprong voorwaarts durven nemen naar de oplossingen van de toekomst. Veel van die oplossingen situeren zich op het Vlaams en federaal niveau, dat weet ik. Maar als grote stad kan ook daar heus wel politiek gewicht in de schaal gelegd worden. Durf met onze schitterende stad het voortouw nemen.

Beste burgemeester, practice what you preach. Ik heb mensen overtuigd om voor u te stemmen. Progressief en verbindend, zo had je ons beloofd. Welnu, wees verbindend: zit met uw collega’s, de ordediensten en de mensen van Kompass aan tafel om constructief naar oplossingen te zoeken. Wees progressief: durf te kiezen voor een nieuwe aanpak die ten gronde iets doet aan de drugsproblematiek, in plaats van uw Antwerpse rivaal achterna te hollen en vooral aan window dressing te doen. Ik las in een opiniestuk dat u schreef voor De Morgen dat je samen met de spelers uit het nachtleven wil werken aan een actieplan ‘Nightlife’. Zeer goed! Neem daarbij met onze Arteveldestad het voortouw in de zoektocht naar een drugsbeleid dat wérkt. En toon zo aan de rest van Vlaanderen hoe het beter kan. Want ja, het kan anders. Maar je moet het dan wel gewoon durven doen.

Sepp Tyvaert werkt als communicatiemedewerker bij Open VLD. Hij schrijft deze opinie in eigen naam. Zijn standpunt wordt gesteund door Jong VLD Gent en Jong VLD nationaal.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content