Een grondige hervorming van het pensioenenstelsel en een heroriëntering van de kinderbijslag. Dat zijn volgens voormalig SP.A-minister Frank Vandenbroucke de urgentste probleemgebieden van de federale en Vlaamse regering.
‘We moeten ons vragen stellen bij de efficiëntie van ons beleid. We geven veel financiële hulp en toch zie je dat het aantal gezinnen met kinderen in armoede niet afneemt’, stelt voormalig SP.A-minister en professor Frank Vandebroucke in De Ochtend op Radio 1.
In het boekje, ‘De actieve welvaartstaat herbekeken’, haalt Frank Vandenbroucke twee belangrijke pijnpunten van het beleid aan: pensioenen en kinderarmoede. De kindpremie waarover de Vlaamse regering nadenkt noemt Vandenbroucke “een ongelukkig spoor.”
Kinderbijslag wordt Vlaamse bevoegdheid
“Niet iedereen heeft nood aan een beetje extra geld. En als de Vlaamse regering geld zou overhebben, dan kan ze het beter in kinderopvang steken.”
Vandenbroucke ziet in de staatshervorming, die van de kinderbijslag een Vlaamse bevoegdheid maakt, een ideale kans om verder te durven analyseren. “Het taboe om de basis van de kinderbijslag te laten afhangen van het inkomen van de ouders, moet gelicht worden.”
‘Tegenover een uitkering staan ook plichten’
Van 1999 tot 2004 was Vandenbroucke minister van pensioenen en momenteel zetelt hij in de experten commissie pensioenen. “We willen voor de volgende verkiezingen een goed rapport klaar hebben waardoor de politiek zich kan laten inspireren. Een grondige, verdere hervorming van het pensioenstelsel is een van de hoofdopdrachten voor de volgende federale regering”, klinkt het.
“Tot in de helft van de jaren 2000 hebben we ons in slaap hebben laten wiegen door te denken dat we door de staatsschuld te verminderen meer ruimte zouden hebben voor de pensioenen”, aldus Vandenbroucke op Radio 1.
Eerst en vooral moet iedereen een gepaste job vinden. Daarom pleit hij om fors in te zetten op activeringsbeleid. Vandenbroucke is voorstander van een kordate aanpak. “Tegenover een uitkering staan ook plichten. Je moet actief op zoek gaan naar werk. We moeten mensen activeren. Maar we moeten ons ook vragen stellen over de sociale efficiëntie van ons beleid. We geven relatief veel uit aan uitkeringen. Toch leveren we niet zo’n goede prestatie op het vlak van de financiële bestaanszekerheid van gezinnen met kinderen.” (AVE)
