Televisiemaker Annemie Struyf: ‘Je stopt met leven als je niet langer durft te dromen’

Annemie Struyf is televisiemaker en journalist. Ze schreef net een nieuw boek: Durf dromen. Leven tussen droom en daad (Lannoo). Maar hoe is zij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had zij 22 minuten en 12 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Bijna al het nieuws, om eerlijk te zijn. De kwestie-Bouchez, covid-19, het klimaat… Van het nieuws over Sanda Dia ben ik zelfs letterlijk ziek geweest.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Mocht iedereen elke dag een halfuur wandelen in de natuur, in stilte, zou dat de mensheid veel deugd doen.

Wat is uw grootste prestatie?

Het klinkt fout om je kinderen een prestatie te noemen. Maar ik ben ontzettend trots op die vijf fijne, betrouwbare, ingoede mensen die ik mee heb opgevoed.

Wat is uw grootste mislukking?

Intussen heb ik tien non-fictieboeken gepubliceerd. Toch leek een roman me lange tijd een ‘hogere vorm van literatuur’, dus heb ik er zeven jaar geleden één geschreven. Maar toen die klaar was, heb ik het manuscript vernietigd. Die dag is een ballast van me afgevallen.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Ik heb een supermooi plekje in Frankrijk waar ik geregeld heen vlucht. Maar echt emigreren zal ik wellicht nooit doen. Dat wordt enorm onderschat.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Mijn vader was beroepsmilitair en ik heb mijn kindertijd doorgebracht in Duitsland. We woonden en speelden in een straat met allemaal ‘BSD-gezinnen’: Belgische Strijdkrachten in Duitsland.

Mijn liefde is heel jong en groot, waardoor ze geen enkele moeite vraagt.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Sorteren, mijn auto vaker laten staan: de typische dingen. En in plaats van ver te reizen heb ik deze zomer in een tent in de tuin geslapen. Zálig!

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Toen ik jaren geleden op tv werd geparodieerd door Nathalie Meskens, zei mijn oudste dochter: ‘Mama, lees al die reacties niet, daar word je ongelukkig van.’ Ik volg haar advies nog steeds op.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Nee, ik heb er geen.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Mijn oudste zoon, Jasper, vroeg elk jaar hetzelfde aan Sinterklaas: een elektrische racebaan. Maar dat vond ik pedagogisch onverantwoord, dus kocht ik een pottenbakkersset, of houten speelgoed. Hij is nu 32 en begint daar nog een paar keer per jaar over.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Sorry, maar die vraag getuigt van weinig historisch inzicht.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Als kind hoorde ik voor het eerst de Mattheuspassie van Bach en daar werd en word ik ontzettend door geraakt. Ze getuigt van een schoonheid en troost die niet geëvenaard kunnen worden.

Waarover zou u meer willen weten?

Over hemel, sterren, tijd en ruimte.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Ik zamel vooral geld in voor onze stichting Hope for Girls, die ik samen met enkele vrienden oprichtte na de adoptie van onze jongste dochter, 16 jaar geleden. We steunen projecten wereldwijd die het lot van meisjes verbeteren.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Ze jarenlang fris en levend houden. Gelukkig is mijn liefde heel jong en groot, waardoor ze geen enkele moeite vraagt.

Vindt u seks overschat?

Zeker niet. En absoluut niet voorbehouden aan de jeugd.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Ze zijn allebei overleden.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik wandel of loop minstens een halfuur per dag. En ik heb ooit gezworen dat ik nooit een hamburgertent zou binnenstappen.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik zou meteen naar mijn vluchtheuvel in Frankrijk trekken.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat je stopt met leven als je niet langer durft te dromen.