Televisiemaakster Geertrui Coppens: ‘Maak van het rusthuis the place to be’

Geertrui Coppens (Week van liefde, Peulengaleis…) runt Oldscooltv, een ‘lab’ dat verbindende tv maakt voor oud en jonger. Zoals: docu’s over zingen met rusthuisbewoners.

Zong u vandaag al voor Simonne?

Geertrui Coppens: (lacht) Nog niet. Simonne is een toffe madam met een groot gevoel voor humor. Ik leerde haar kennen in het rusthuis Wilgendries Voorde in Ninove waar we in 2017 het project Groetjes van bij ons opzetten. Rusthuisbewoners maakten via een Facebookfilmpje de groeten over aan een vriend of familielid. Die reageerden dan enthousiast terug. Dat was een van de eerste projecten van Oldscooltv. Het is een soort ‘lab’ waarin ik projecten creëer om van rusthuizen the place to be te maken. En om de betutteling van ouderen te stoppen.

Net voor de quarantaine reed ik met gitarist Jasper De Mulder naar Simonnes rusthuis. We zongen toen voor haar raam De lichtjes van de Schelde. Zij zong vanuit haar stoel aan de andere kant van het raam mee. Dat moment vergeet ik van mijn leven niet meer.

U lanceerde een oproep naar ‘zangbuddies’ die via filmpjes zingen voor een rusthuisbewoner.

Coppens: Er zijn al meer dan honderd mensen ingeschreven. We koppelen iedereen aan een rusthuisbewoner alias vriend voor het leven. De jongste is negen jaar. Ze heet Stella. Haar ‘ijsjes-oma’ is vorig jaar gestorven. En nu zingt zij voor iemand uit het rusthuis waar haar oma woonde. De oudste zangbuddy is Francine. Zij is 72, woont thuis en vindt dat ouderdom tussen de oren zit. (lacht)

U vertelt in die oproep dat ‘contact met een oude ziel zo deugd doet’. Wanneer ervoer u dat voor het eerst?

Coppens: In 2004 overleed mijn moeder veel te vroeg aan kanker. Een tijd na haar dood zat ik op de tram vanuit Gent. Mijn zoon Louis lag in een draagzak. En Paula sprak ons aan. Een eigenzinnige, grappige vrouw, die mijn buurvrouw bleek te zijn. Zij werd mijn vervangmoeder. Vandaag is Paula 93 en woont ze in een rusthuis. Het enige wat Paula wil, is bezoek van mij. Dan komen we thuis bij elkaar.

U laat haar – en iedereen die dat wil – thuiskomen bij Sebastien Dewaele, Ilse de Koe, Piet De Praitere en Gunter Lamoot.

Coppens: Elke dag plaatsen we een filmpje online, waarin mensen voorlezen vanuit hun huis. Gunter, bijvoorbeeld, leest voor uit Ons kookboek en Ilse uit Pogingen iets van het leven te maken van Hendrik Groen. Ook Dominique van Malder en Han Solo bereiden iets voor. Er ontstaan nu zo veel initiatieven. Ouderen krijgen ook meer aandacht van hun geliefden. Iedereen doet zijn best om hun leven zinvol te houden. Dat is het positieve effect van deze crisis.

Bent u bang om in een rusthuis te belanden?

Coppens: Niet als de rusthuizen evolueren tot cohousings waar mensen heen willen zodra de kinderen het huis uit zijn. We moeten af van de ziekenhuissfeer en die vervangen door een thuisbeleving. Geef elk rusthuis wat grond, kippen, een schuurtje, een keuken om samen te koken, een aanpalende kringloopwinkel, een theaterzaaltje. Dat zijn toch haalbare dingen? Daar schrijf ik nu een boek over: Fantasieën over een rusthuis waar ik oud zou willen worden, dat wordt de titel. Nog iets: verander het woord ‘animatie’ naar ‘programmatie’.

Wat wilt u er dan programmeren?

Coppens: We willen samen met de rusthuisgroep Fievez-Beyens een zendblok creëren op de regionale zenders. We maken een tragikomische fictiereeks over een post-coronarusthuis waar louter bejaarde stand-upcomedians samenhokken. En we testten al live comedy in rusthuizen. Waarom zouden rusthuizen geen cultuur- en ontmoetingshuizen kunnen zijn?