Mijn hemel, vijftig dagen. Dat zijn twéé adventskalenders. Moeten onze topministers en voorzitters echt nog zoveel dagen verder onderhandelen over altijd maar weer diezelfde vier voorstellen van de premier? Ik ben zelf ook absoluut geen voorstander van nachtelijke onderhandelingen, maar waarom vorige week toch niet één nachtje even proberen door te trekken?
Het begint ook te wegen op onze politici: Conner Rousseau is er niet altijd meer even goed bij. Nadat hij een week eerder nog maar een bloemetje had gegooid naar de liberaal Rob Jetten, die met D66 in Nederland de verkiezingen won, gooide hij dan weer een boeket richting New York.
In een sketch op Instagram die mij dezelfde vibes gaf als FC De Kampioenen, kreeg Zohran Mamdani van Rousseau het erelidmaatschap van Vooruit. Ik denk dat het die ouwe Sinatra op de achtergrond was die mij triggerde, maar in zijn geheel was het haast aandoenlijk cringe. Alsof Balthasar Boma breed grijzend en met fonkelende oogjes de restaurants die het best werden beoordeeld door Gault&Millau aanschreef om zijn worsten eens te proberen en op hun menu te zetten.
Zijn gedacht.
Jos D’Haese, die ook alleen maar kan dromen dat hij in Antwerpen even populair is als Mamdani in New York, wees er in het Vlaams Parlement al op: veel van de voorstellen waarmee de New Yorkse burgemeester de verkiezingen won zijn linkser dan het programma van Vooruit, zoals gratis bussen en het bevriezen van de huur voor woningen. Het is nochtans absoluut niet eenvoudig voor Amerikaanse politici om linkser te zijn dan hun Europese tegenhangers, wat alleen het unieke van Mamdani’s overwinning bevestigt.
Zou Mamdani op zijn beurt ook fan zijn van Rousseau? Ik wil geen oude koeien uit de sloot halen, hoor, maar mocht hij ooit echt lid zijn geweest van Vooruit, dan zou hij met veel lawaai vertrokken zijn nadat Rousseau met zijn racistische zattemansklap in de kranten had gestaan. Dat het daarna nog weken duurde voor Rousseau fatsoenlijke excuses had aangeboden, had Mamdani in zijn campagne eindeloos tegen hem gebruikt.
Wat Mamdani dan weer niet heeft gedaan, was wijken van zijn eigen stad afvallen zoals Rousseau ooit met Molenbeek deed. Hij zou zich daar waarschijnlijk beter op zijn gemak voelen dan de Vooruit-voorzitter. Die mist nog altijd elke grootstedelijke en kosmopolitische reflex – net als de cool van Mamdani.
