‘Ook de Arizona-regering leek deze week rijp voor een tweestatenoplossing’: beluister hier de nieuwe podcastaflevering van ‘Tussen Wetstraat en Wall Street’

In de nieuwste aflevering van ‘Tussen Wetstraat en Wall Street’ fileren Bert Bultinck (hoofdredacteur Knack) en Stijn Fockedey (hoofdredacteur Trends-Kanaal Z) het binnenlands debat over Gaza en kijken ze met grote ogen naar de moeizame installatie van de nieuwe Duitse bondskanslier. ‘Doe zoals Samsung: verander alles, behalve vrouw en kinderen.’

De oorlog in Gaza sleept zich al anderhalf jaar voort, maar deze week dook het conflict opnieuw op aan de oppervlakte van de Belgische Wetstraat. Aanleiding: een nieuw militair plan van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, waarbij tienduizenden reservisten worden gemobiliseerd, Gaza permanent bezet dreigt te worden en zelfs de voedselhulp wordt ingezet als wapen. ‘Israël wil de bedeling van voedselpakketten in eigen handen nemen, wat betekent dat ze letterlijk kunnen bepalen wie te eten krijgt – en wie niet’, klinkt het in ‘Tussen Wetstraat en Wall Street’.

De schokgolven van dat plan bereikten ook ons parlement. Terwijl de federale meerderheid aarzelend blijft, zijn het opvallend genoeg vooral N-VA’ers die zich roeren. Zuhal Demir twitterde over ‘twee kleuterklassen per dag’ die omkomen in Gaza, Geert Bourgeois schaarde zich achter haar, en zelfs Bart De Wever liet verstaan open te staan voor het Franse voorstel om Palestina onder voorwaarden te erkennen.

Of dat een echte koerswijziging is? ‘Niet echt’, zegt Bert Bultinck. ‘Het was vooral politiek bochtenwerk waarmee De Wever tegelijk medeleven kon tonen en inhoudelijk de status quo kon bewaren.’ Intussen blijft België – net als de meeste Europese landen – vooral toekijken. ‘Onze reactie zal weinig gewicht in de schaal leggen, maar dat ontslaat ons niet van de plicht om íets te doen.’

Ongeziene achteruitgang sinds WO II

Ook in Duitsland stond de wereld in brand. Of beter: stond alles stil. De kersverse bondskanselier Friedrich Merz kende een valse start. Pas in de tweede stemronde werd hij verkozen in het parlement. En dat terwijl de Duitse economie al twee jaar slabakt. Het bbp stagneert, het inkomen per hoofd is teruggevallen tot het niveau van 2017 – een ongeziene achteruitgang sinds WO II – en 2025 dreigt opnieuw een jaar van nulgroei te worden. Duitsland staat onder druk van Amerikaanse invoerheffingen, van een energietransitie die hen midscheeps treft, en van een auto-industrie die de overstap naar elektrisch rijden te lang heeft uitgesteld.

‘Trends-redacteur Alain Mouton schrijf in zijn wekelijkse column dat Duitsland te lang heeft geteerd op goedkope Russische energie, de Chinese exportmarkt en een model van loonmatiging. Dat model werkt niet meer’, zegt Trends-Kanaal Z-hoofdredacteur Stijn Fockedey.

‘De investeringen in infrastructuur en defensie zijn noodzakelijk, maar komen laat. Duitsland moet zichzelf heruitvinden – net zoals Samsung dat ooit deed na de beruchte verklaring van Frankfurt: “Verander alles behalve je vrouw en kinderen.”‘ Of de Duitse economie dat kan, zal onder meer afhangen van haar vermogen om een superieure elektrische wagen te ontwikkelen. En van het loslaten van het heilige dogma van de schuldenrem.

Sociale paus

Tot slot is er nog de paus. Ja, echt. In Vaticaanstad werd de Amerikaan Robert Prevost verkozen tot paus Leo XIV. Vanuit Knack wordt de balans voorzichtig opgemaakt. Prevost is onbesproken noch uitgesproken progressief: er zijn vragen over zijn rol in het negeren van misbruikzaken in Peru, en zijn standpunten over LGBTQ-rechten lijken weinig vernieuwend. Maar ideologisch lijkt hij alvast mijlenver te staan van Donald Trump, die zijn verkiezing nochtans een ‘grote eer’ noemde.

‘Prevost is een product van de globalisering, Trump is er de vijand van’, klinkt het. De nieuwe paus lijkt meer op Leo XIII – de sociale paus van de industriële revolutie – dan op een Amerikaanse nationalist.

Zal de paus in deze explosieve wereld nog ergens rust kunnen vinden? Volgens zijn broer speelt paus Leo XIV elke dag Wordle én Wordfeud om de wereld even te vergeten. Misschien doet hij er goed aan.