De ‘open restaurants in Gaza’ van MR-adviseur Nadia Geerts veroorzaken grote verontwaardiging in Franstalig België.
Het was de ironie van het lot, zei Nadia Geerts, feministe en vrijzinnige filosofe. Geerts, die werkt voor de studiedienst van de MR en namens de partij ondervoorzitter is van de raad van bestuur van de RTBF, had het over een pijnlijke samenloop van omstandigheden.
Net toen eind vorige week zes personen werden doorverwezen naar de correctionele rechtbank wegens laster, eerroof en bedreigingen op sociale media aan het adres van Nadia Geerts, kwam ze opnieuw in een socialemediastorm terecht.
‘Ik zeg dit met het nodige voorbehoud’, had Geerts gepost op X, ‘maar als je op Google een restaurant zoekt in Gaza, vind je er meerdere die gewoon open lijken.’ Een post die geïnspireerd was door extreemrechtse Israëlische propaganda-accounts, over het onbetwistbaar door hongersnood geteisterde Gaza, waar Israëlische soldaten Gazanen bij de voedselbedeling onder vuur nemen – veel Franstalige opiniemakers en politici vonden dit elke fatsoensgrens ver voorbij.
‘Deze keer kwam Geerts net té grof uit de hoek, waardoor ze moest inbinden.’
Nadia Geerts verwijderde de tweet een paar uur later en trok (een beetje) het boetekleed aan. ‘Ditmaal ben ik de oorzaak van de storm waarin ik me bevind’, schreef ze. Geerts zei spijt te hebben van haar ‘ondoordachte, imbeciele post’, maar noemde tegelijk de reacties op sociale media ‘buiten alle proportie’.
‘Nadia’s tweet zou er nooit zijn gekomen zonder een algemene context’, zegt communicatiespecialist Michel Henrion. ‘De hypothese van een onschuldige vergissing of dommigheid is hier uitgesloten. Je kunt deze tweet niet los zien van de cultuuroorlog waarin de MR-studiedienst en partijvoorzitter Georges-Louis Bouchez in Franstalig België zijn verwikkeld. Alleen kwam Geerts ditmaal net té grof uit de hoek, waardoor ze moest inbinden.’
‘Burgers uithongeren is een oorlogsmisdaad’: expert Alex de Waal over mislukking hulporganisatie GHF in Gaza
Volgens Henrion volgt Bouchez een weloverwogen, zuiver electorale politieke strategie, ‘maximaal polariseren tegenover de andere Franstalige partijen’, op grond van de overtuiging dat er rechts van de MR nog veel stemmen te rapen vallen. Bouchez voert die cultuurstrijd op verschillende fronten, ‘maar als het gaat over Israël en Gaza, verzandt hij bijna in een vorm van islamofobie, die je in Frankrijk ook bij Marine Le Pen aantreft.’
De strategie van Bouchez is volgens Henrion funest voor de Franstalige politiek in haar geheel. ‘De relatie met de PS, die juist zou moeten verbeteren om een Brusselse regering mogelijk te maken, verslechtert nog door dit soort incidenten. En ook zijn goede verstandhouding met Les Engagés komt hierdoor onder druk.’
‘De Gaza Humanitarian Foundation van Netanyahu en Trump is een horrorshow’
