In een interview met De Zondag zet Gwendolyn Rutten, burgemeester van Aarschot, de deur open voor een terugkeer naar de nationale politiek. ‘Maar wie, wat of waar, dat zien we later wel’.
De gewezen Open VLD-voorzitter zit, zegt ze, vol energie.
‘Het leven na het voorzitterschap bevalt me’, vertelt Gwendolyn Rutten aan De Zondag. ‘Eerlijk: ik denk soms dat mijn carrière beter omgekeerd was verlopen. Eerst dit leven en daarna de partijpolitiek. Als je een stad leidt, dan leer je echt wat politiek is. Ik ben milder geworden, minder cassant, en daarom wellicht ook een betere politica’.
Ze heeft, tot vandaag, twee jaar geen grote interviews gegeven omdat ze geen ‘schoonmoeder wou spelen’ voor haar opvolger als partijvoorzitter, Egbert Lachaert.
De voorbije maanden mengde Rutten zich terug in de Vlaamse politiek in het stikstofdossier.
De trigger was ‘de abdij van Averbode. Dat is mijn streek. Ik kén die abdij, ik kén die mensen. Al 900 jaar lang doen de Norbertijnen daar aan landbouw. En plots, bijna van dag op dag, moeten ze de boerderij sluiten’. Ze beet zich vast in het dossier, zegt ze, en ‘hoe dieper ik groef, hoe meer fouten naar boven kwamen’.
‘Het globale akkoord is zeker verdedigbaar. De stikstofuitstoot moet overal naar beneden en dat zal inspanningen vragen van de landbouw. Het heikel punt is de rode lijst van 41 bedrijven die tegen 2025 de deuren moeten sluiten.’
Wat blijkt? vraagt ze: ‘Dat verschillende bedrijven helemaal niet wisten dat ze zo zwaar in overtreding waren.’
‘Die lijst moet uitgezuiverd worden. Heel wat bedrijven moeten een nieuwe kans krijgen. Ga met die mensen praten, stimuleer hen om over te schakelen op kleinschalige of biologische landbouw, maar leg hen geen sluiting op’.
Als dat niet gebeurt, zegt ze, zal ze het stikstofakkoord niet goedkeuren in het Vlaams Parlement.
‘Handel blijkt dan toch geen garantie voor vrede’
In deze tijden van fel gestegen energieprijzen vraagt De Zondag Rutten of de liberalisering van de energiemarkt in 2007 fout was.
‘Wel ja’, zegt Rutten, ‘We waren toen wellicht een beetje naïef. De liberale democratie was de grote winnaar na de Koude Oorlog. We waren daar allemaal enthousiast over. Ik blijf er ook van overtuigd dat we onze welvaart te danken hebben aan de liberale democratie. Maar het was naïef te denken dat dit model zich als een olievlek zou verspreiden over de hele wereld. Handel blijkt dan toch geen garantie te zijn voor vrede. Zie Oekraïne. We moeten daarom een meer volwassen houding aannemen zonder in protectionisme te vervallen. Voeding en energie, maar ook veiligheid, zijn domeinen waarin we best zelfvoorzienend zijn’.
Op welke lijst zal ze in 2024 verkiesbaar zijn? vraagt De Zondag.
‘Wat ik al zeker kan zeggen, is dat ik heel graag verder zou doen als burgemeester van Aarschot.’
‘Maar ik ga niet flauw doen. Ik blijf ook geboeid door het nationale niveau. Maar wie, wat of waar, dat zien we later wel’.