‘Grote verrotting? Die werd georganiseerd onder leiding van liberale premiers en de N-VA’

Jef Maes reageert op het interview van voormalig minister Vincent Van Quickenborne, die vindt dat huidig premier Bart De Wever (N-VA) te weinig doet om ‘de verrotting’ van de budgettaire situatie aan te pakken.

Het Paasakkoord van de Arizonaregering was nodig om “de verrotting” van onze budgettaire situatie te stoppen, aldus premier Bart De Wever (N-VA).

“De Wever stopt het rotten niet, hij verzuipt zelf in zijn begrotingstabellen”, stelt Vincent Van Quickenborne (Open VLD) deze week in Knack. Hij heeft gelijk, en hij kan het weten, want zijn partij heeft de “verrotting” mee georganiseerd.

Op het einde van de jaren’90 had de regering Dehaene-Tobback een structureel overschot van 6% op het budget bijeen bespaard. Dat was voldoende om de mensen gerust te stellen voor de kosten van de vergrijzing.

Toen kwam Paarsgroen aan de macht onder leiding van Verhofstadt (Open VLD). Het geld vloog de deur uit: verlaging van de belastingen en de patronale bijdragen. Frank Vandenbroucke mocht zijn gezondheidsuitgaven elk jaar verhogen met 4,5% bovenop de index. Net zoals vandaag werd op grote “terugverdieneffecten” gerekend. Maar uiteindelijk verkocht minister van begroting Johan Vande Lanotte (Vooruit) overheidsgebouwen en pensioenfondsen om het lopend budget rond te krijgen.

De regering-Di Rupo (PS) moest een deel van het gat dichten, en via het generatiepact alweer langer laten werken.

Toen kwam de regering-Michel, bestaande uit liberalen, CD&V en N-VA. Minister van Financiën Van Overtveldt (N-VA) gaf 6 miljard euro cadeau aan de bedrijven door de vennootschapsbelasting te doen dalen van 33 naar 25%. De liberalen deden er nog een schep van 6 miljard euro bovenop door de patronale sociale bijdragen te doen dalen van 32 naar 25%.

Dé grote verrottingsstrategie werd dus georganiseerd onder leiding van liberale premiers en de N-VA. En die verrottingsstrategie wordt verder gezet door deze regering. Door te rekenen op terugverdieneffecten (8,2 miljard). Door bijkomende patronale bijdrageverlagingen (1,3 miljard). Door bijkomende defensie-uitgaven, zonder financiering in de toekomst (4 miljard).

Deze strategie werd uitgevonden door Reagan, en gedoopt als “Starve the beast”: geef zoveel mogelijk cadeaus, liefst aan de rijken, waardoor de afkalving van de publieke en sociale dienstverlening onvermijdelijk wordt.

Ja, ook de paarsgroene Vivaldi-regering vergrootte het budgettair tekort, maar deze keer ging het geld vooral naar het opvangen van de coronapandemie. En ja, er werd ook 1,2 miljard euro besteed aan de verhoging van het minimumuitkeringen, waardoor de armoede daalde van 18 naar 12%.

Deze regering De Wever-Vandenbroucke-Van Peteghem neemt weerwraak, en zal de armoede en de ongelijkheid terug sterk de hoogte in sturen.

Jef Maes is auteur van “Onze sociale zekerheid”.