De wie-doet-mij-wat-houding van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez ondergraaft het gezag van beleidsmakers.
Begin oktober bracht zusterblad Le Vif het verhaal naar buiten van de door de MR geleasede Mercedes, toegekend aan voorzitter Georges-Louis Bouchez. De wagen werd in september 2021 kort na middernacht tegen 172 kilometer per uur geflitst op de weg van Brussel naar Bergen. Maar de MR wist een logische straf, zoals de intrekking van het rijbewijs van de bestuurder, te ontlopen. Ook de onthullingen over de ongeldige gehandicaptenparkeerkaart waarvan de chauffeur van ‘GLB’, maar ook de voorzitter zelf en zijn partner Lucie Demaret gebruik hadden gemaakt, kwamen van Le Vif. En eerder was er het nieuws over de domiciliefraude van MR-kandidate Julie Taton, die daardoor niet kon deelnemen aan de gemeenteraadsverkiezingen in Bergen. Het is een inmiddels gênant lijstje van normvervaging bij de MR-voorzitter en zijn onmiddellijke entourage.
Naar wie in die septembernacht in 2021 achter het stuur zat, hebben we voorlopig het raden. De MR-partijsecretaris verzuimde om de identiteit van de bestuurder aan het gerecht over te maken. Daardoor kreeg de partijsecretaris in 2024 weliswaar in de politierechtbank een geldboete wegens nalatigheid opgelegd – de feiten waren inmiddels verjaard –, maar bleef de chauffeur zelf buiten schot.
Er is inmiddels een gênant lijstje van normvervaging bij de MR-voorzitter en zijn onmiddellijke entourage.
Het bericht over de onbestrafte snelheidsovertreding veroorzaakte aanvankelijk weinig deining, behalve op sociale media. Maar nu Het Laatste Nieuws twee weken later het verhaal nog eens heeft gebracht en er een hoofdcommentaar aan wijdde, werd het breed opgepikt, met name, ironisch genoeg, in de Franstalige pers. Met enig uitstel weliswaar, maar terecht. Want ook al gaat het niet over een groot corruptiedossier, Georges-Louis Bouchez is bijvoorbeeld wel de partijvoorzitter die de minister van Binnenlandse Zaken heeft benoemd. Het geeft geen pas dat zo iemand zich inspant om zichzelf of iemand die voor hem werkt aan een gepaste straf te onttrekken voor een zware verkeersinbreuk, en zo een loopje neemt met de geest van de wet.
Ter vergelijking een voorbeeld uit het door Bouchez geliefde Frankrijk. Toen de gewezen Franse premier Edouard Philippe werd betrapt op een zware snelheidsovertreding, stuurde hij zelf een verklaring naar persagentschap AFP waarin hij zei dat hij gevat en veroordeeld was voor te hard rijden. Hij wilde tot elke prijs voorkomen dat iemand zou denken dat hij als premier boven de wet stond. Want hoe je het ook wendt of keert, de wie-doet-mij-wat-houding van voorzitter Bouchez ondergraaft het gezag van beleidsmakers. Wie luistert nog echt naar een politicus die een lik-op-stukbeleid wil voeren, in het verkeer of elders, maar zelf de kantjes ervanaf lijkt te lopen?
