Quentin Van Peteghem woont met zijn jonge gezin in Antwerpen-Noord. Hij heeft enkele tips voor Els van Doesburg (N-VA), waarnemend burgemeester van Antwerpen, die in dezelfde wijk woont en er net een gezin gesticht heeft.
Geachte mevrouw van Doesburg,
Beste Els,
Beste buurvrouw zelfs. We zijn wijkgenoten in 2060 Antwerpen-Noord, de vermaledijde Seefhoek. Ik zie, hoor en lees overal dat u onlangs een nieuwe wijkbewoner op de wereld heeft gezet. Proficiat!
Als een vader die al enkele jaren zijn dochters laat opgroeien in 2060, heb ik enkele tips voor een kersverse ouder uit 2060 zoals u.
Eerst en vooral: laat uw kop niet zot maken door onheilsprofeten die doen alsof er met deze buurt niets aan te vangen valt. Ja, het schuurt hier – zal het altijd doen – en we zitten in een dip met toenemende miserie. Maar zoals u weet is dit een warme, weerbare en veerkrachtige buurt waar je ervaart dat niet alle, maar toch de meeste mensen deugen. Of ze nu al generaties in de Seefhoek wonen of enkele jaren geleden uit Afghanistan gevlucht zijn. Een buurt waar je moet leren fietsen zonder handen, zodat je ermee kan zwaaien naar al je vrienden die je constant tegenkomt. Met buren die diep overtuigd zijn van de maakbaarheid van onze stad.
Dat brengt mij tot mijn tweede tip: vervoeg één van de vele buurtcomités die 2060 rijk is en werk mee aan een betere toekomst voor de wijk waarin onze kinderen opgroeien. Geen beter antigif tegen het oprukkende defaitisme en cynisme. De Seefhoek telt inmiddels zoveel wijkcomités dat er zelfs een overkoepelend comité is opgericht: www.2060united.be.
U vraagt zich af: buurtactivisme, is dat niet wat extreem? Moet ik dààr mijn kostbare me-time in stoppen? Terechte vragen. Activisme is helaas nodig om voor kinderen in Antwerpen-Noord te krijgen wat in andere wijken vanzelf gaat. Dat zal u weldra merken wanneer u met uw kinderwagen door onze wijk wandelt.
Terwijl u de ene na de andere hindernis ontwijkt en met alle moeite de kinderwagen op dat smalle voetpad houdt, valt u de massa ruimte op die verloren gaat als sluipweg voor bezoekers of als parkeerplaats. Tussen al die rijdende en gestalde auto’s spelen tuinloze kinderen waarvoor het dichtstbijzijnde park of plein te ver is.
En als je dan voorstelt om een straat te knippen of een paar parkeerplaatsen op te geven voor een bredere stoep, een pleintje of een tuinstraat, bots je op het autodogma van Koen Kennis. Terwijl al die maatregelen voor kwalitatieve autoluwe ruimte in het toeristische centrum volop uitgerold worden. Zo beland je in een wijkcomité.
U zal de nood ook voelen wanneer u ziet hoe het stadsbestuur verzuimt aan haar taak. Zo insinueerde u als waarnemend burgemeester onlangs in De Afspraak dat je van de Seefhoek “geen betere plek kunt maken zolang de voordeur [voor illegalen] open blijft staan”.
Terwijl net zij met een nefaste boekhouderpolitiek talloze perfect haalbare maatregelen blokkeert die deze buurt nochtans aanzienlijk zouden verbeteren: meer straathoekwerk, jeugdwerk, sociaal beleid en stadsontwikkeling (in plaats van erop te besparen), beter parkeer- en sluikstortbeleid (in plaats van foutparkeren en sluikstorten als natuurwetten te beschouwen), nabijheid van de politie en de heropening van het lokale politiekantoor (in plaats van steekvlamrazzia’s na een gewelddelict), dialoog met de buurt (in plaats van er lippendienst aan te bewijzen), en slimme circulatiemaatregelen zoals het pleinenplan (in plaats van elke straat in deze wijk te beschouwen als doorstromingsgebied voor bezoekers). Met de 15 à 20 miljoen die de recente belastingverlaging ons elk jaar kost kan je in deze wijk wonderen verrichten. Zo beland je dus ook in een wijkcomité.
Mijn laatste tip is er één waarvan ik denk dat veel bemiddelde ouders uit 2060 hem doen, zonder het te durven toegeven: hou een half oog op Plan B – een Immoweb zoekactie voor alles binnen een straal van 7 km rond de Seefhoek. God behoede dat de wijkvlucht ook jullie treft, dat u uw kind moet weghalen uit die leuke school met die fijne ploeg en al zijn vriendjes, en dat u afscheid moet nemen van al die geëngageerde en optimistische mensen hier. Maar met het huidige stadsbestuur houdt u maar beter uw opties open.
Hopelijk zet ik u hiermee wat op weg in het stevige parcours dat het prille ouderschap is. It takes a village to raise a child, en deze wijk is one hell of a village.
Veel succes, geniet ervan, en hopelijk tot binnenkort, in het wijkcomité!
Hartelijk,
Quentin Van Peteghem