‘Alleen de antipolitiek wint dezer dagen’, vinden Quinten Jacobs (CDS Leuven), Zoë Debbaut (CDS Leuven) en Karim Bencherif (LVSV Leuven). Ze vrezen een nefaste impact op het politiek engagement van jongeren.
Een nieuwe week, een nieuwe aflevering in de soap van de federale regeringsvorming. Het is inmiddels meer dan 600 dagen geleden dat dit land een regering met een meerderheid in het parlement had. We kennen nu de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog, maar dat lijkt de houding van onze toppolitici niet bepaald te beïnvloeden. Alle partijen blijven gewoon in cirkeltjes draaien en elke week duikt opnieuw het gespeculeer op over voornamelijk paars-geel en paars-groen. En dat al maanden aan een stuk. De ene klampt zich vast aan de andere, maar allemaal beweren ze zelfstandig de formatie te beoordelen op inhoud. En met forse communicatieoffensiefjes scoren ze bij de kiezer, denken ze. Ten onrechte, want alleen de antipolitiek wint dezer dagen.
Het gevolg van deze schertsvertoning is de dramatische impact ervan op het engagement van jongeren. Honderden jongeren worden gedreven door een vuur dat zich vertaalt in een positief maatschappelijk engagement. Niet zelden zitten ze in een politiek georiënteerde vereniging. Gebeten door het politieke beestje komen ze openlijk uit voor hun ideeën over de samenleving, iets wat niet evident is in de postmoderne samenleving waarin we leven. Ze steken hun nek uit voor idealen waar ze in geloven.
Politiek theater van de afgelopen maanden heeft dramatische impact op engagement van jongeren.
Maar het politiek theater dat de federale regeringsvorming nu al maanden is, is dodelijk voor al dat positieve engagement. Ze spuiten gif in het jonge idealisme én in het geloof dat partijen – ondanks hun fundamentele meningsverschillen – kunnen samenwerken. Het wordt steeds moeilijker voor jongeren om hun vertrouwen in de politiek te behouden als de hoofdrolspelers zo’n slechte beurt maken. Niet enkele weken, niet enkele maanden, maar al meer dan een jaar. Zelfs de meest energieke, jonge idealist kijkt hoofdschuddend toe hoe de prominente politici zichzelf belachelijk maken. Ironisch dat de ‘smartphonegeneratie’ nu de ‘oudere en wijzere’ generatie moet smeken om wat minder te tweeten en wat meer mét elkaar in de plaats van over elkaar te praten.
Klap op de vuurpijl is dat het maandenlange gespin van de toppolitici, repercussies heeft voor de toekomst van diezelfde jongeren die nu een dégout krijgen van politiek. De Tijd berichtte recent nog dat de politieke impasse België wel eens letterlijk duur zou komen te staan op de financiële markten. Een klimaat waarin enerzijds zware hervormingen noodzakelijk zijn, maar waarin je anderzijds niet kan rekenen op een basaal vertrouwen in de politiek, is mogelijks explosief. Het is bovendien precies die jonge generatie die de gevolgen zal dragen van de schulden die de afgelopen maanden zijn gemaakt in het parlement, bij gebrek aan een structureel relanceplan.
De auteurs van dit stuk zijn bestuursleden van een christendemocratische en een liberale studentenvereniging. De daaraan corresponderende Vlaamse politieke partijen staan dus in het jongste politieke conflict aan een andere zijde van het front. Toch gooien we in dit gezamenlijke stuk niet met stenen naar elkaar, net om aan te geven dat een (politieke) samenwerking tussen verschillende politieke visies altijd mogelijk moet zijn binnen een democratisch kader. Het is nog enigszins begrijpelijk dat de complexe communautaire situatie van ons land en de digitale tijdsgeest regeringsonderhandelingen bemoeilijken. Maar de gigantische uitdagingen die de coronacrisis met zich meebrengt, maken het ronduit schandalig dat partijen er niet in slagen om over hun eigen schaduw heen te stappen.
Het valt te hopen dat onze politici weten dat ze met vuur spelen. Er staat namelijk iets fundamenteels op het spel: het geloof van een generatie jongeren in de politiek. Want de opvolging van de huidige generatie politici kan op een bepaald moment zo gedegouteerd geraken, dat die opvolging gewoon afhaakt.
Het kan nochtans anders: de politici die nu erin slagen een regering te vormen zullen kunnen rekenen op een electorale surplus, louter omdat hun partij mee de impasse heeft doorbroken. Voeg daar een ambitieus regeerakkoord aan toe en dan zullen ook de jongeren weer geïnspireerd en gemotiveerd worden om hun politieke engagement verder te zetten. Leading by example, meer is het niet. Niemand is gebaat bij deze vaudeville. De burgers van dit land en zeker ook de jongeren, verdienen beter. Plus est en vous.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier