‘De Vlaamse justitie zal het slachtoffer centraal zetten, daders kordaat opvolgen en zal de geërfde wachtlijsten wegwerken om niet te vervallen in de aloude federale tradities’, schrijft Vlaams minister Zuhal Demir na de aankondiging van het Vlaamse agentschap justitie.
Amper twee luttele uurtjes hadden ze nodig. Nadat vorige week het nieuws bekend gemaakt werd dat Vlaanderen fors gaat investeren in haar justitiebevoegdheden, met een eigen agentschap Justitie en 128 bijkomende justitieassistenten, haalden Dirk Verhofstadt samen met enkele liberale Twittervrienden de scud-raketten boven om mijn initiatief met de grond gelijk te maken. ‘Een overbodige vervetting van het overheidsapparaat’. Een pure uiting van Vlaams fetisjisme voor een bevoegdheid die ‘er geenszins een is’, dixit Verhofstadt.
Met hun pleidooi om vooral niets te doen met Vlaamse justitiebevoegdheden, pleitten ze de facto voor het bombarderen van slachtoffers in Vlaanderen tot tweederangsburgers. Niet met deze Vlaamse regering. Niet met mij. Vlaamse justitie zal het slachtoffer centraal zetten, daders kordaat opvolgen en zal de geërfde wachtlijsten wegwerken om niet te vervallen in de aloude federale tradities.
Niet investeren in Vlaamse justitie zou van slachtoffers tweederangsburgers maken.
Met amper 33 zijn ze, de Vlaamse justitieassistenten die jaarlijks meer dan 6.000 (!) slachtoffers van misdrijven bijstaan tijdens de (vaak erg lange) gerechtelijke procedure. Eén justitieassistent volgt momenteel gemiddeld 220 slachtoffers op. Nochtans is een slachtoffer helpen veel meer is dan één telefoontje doen. Iedereen -behalve hogergenoemde twitteraars- ziet met het blote oog dat dit te weinig is. Om nog maar te zwijgen van de belangrijkste opdracht van justitie: nieuwe slachtoffers voorkomen door daders kordater op te volgen en straffeloosheid te voorkomen. De Vlaamse justitiemedewerkers doen wat ze kunnen, maar ze roeien momenteel met te weinig middelen.
Het nieuwe agentschap Justitie komt er dan ook niet als antwoord op een persoonlijke of partijpolitiek verlangen. Het is Vivaldi avant-la-lettre die met het Vlinderakkoord in 2014 de justitiebevoegdheden in dit land verder versnipperde. Een akkoord tussen cdH, CD&V, Ecolo, Groen, MR, Open VLD, PS en sp.a. Zoals de aloude Belgische traditie het beaamt, stond daar nooit een proportionele personeelsinjectie in Vlaanderen tegenover en bleef het ambtelijke zwaartepunt federaal. Het Vlinderakkoord werd destijds in de markt gezet als een oplossing die mensen vleugels zou geven. Voor sommige twitteraars behoren slachtoffers klaarblijkelijk niet tot die doelgroep. Voor mij wel. Mijn partij mag dan wel niet verantwoordelijk zijn voor deze bevoegdheidsversnippering, we nemen de handschoen wél op om deze Vlaamse bevoegdheden zo efficiënt mogelijk in te vullen.
Want het Vlinderakkoord gaf vooral vleugels aan een aandikking van de reeds historische gegroeide wachtlijsten die Vlaanderen in 2014 van het federale niveau heeft geërfd. Vlaanderen wil die wachtlijsten wegwerken. Het was dan ook even slikken toen ik, na mijn aankondiging dat we de Vlaamse Justitie meer slagkracht gaan geven, de reacties op sociale media las, al zou ik een non-beleid voeren en de zakken met geld in volle crisis hoogstpersoonlijk door de vensters naar buiten kieperen.
Met de investering van 7,5 miljoen in 128 extra personeelsleden geef ik de Vlaamse Justitie net de middelen die ze nodig heeft om een pro-actief en slagkrachtig beleid te kunnen voeren en in te zetten op onze veiligheid. De veiligheid van haar burgers garanderen en straffeloosheid tegengaan blijft ten slotte een kerntaak van de overheid, zou je denken.
Die 128 mensen gaan niet op hun lauweren rusten, maar worden rechtstreeks op het terrein ingezet. Zo versterk ik het team van slachtofferonthaal met 50% om meer slachtoffers op te vangen, hen meer persoonlijk te benaderen en veel meer op hun tempo te werken. We gaan daders kordater opvolgen en via een team van experten zullen we hen binnenkort ook beter en wetenschappelijk onderbouwd kunnen inschatten waardoor we hen gerichter kunnen doorverwijzen naar de juiste hulp. Zo voorkomen we nieuwe misdrijven én nieuwe slachtoffers. Ook slachtoffers van intrafamiliaal geweld zullen beter worden geholpen en veroordeelde terroristen van dichterbij opgevolgd. En iedereen die veroordeeld wordt tot een enkelband, zal ook daadwerkelijk een enkelband aangegespt krijgen en opgevolgd worden.
Wie meent dat dat een non-beleid is, heeft zijn prioriteiten verkeerd of kent niets van de Vlaamse bevoegdheden. U zal het mij niet kwalijk nemen dat ik ondertussen, als eerste Vlaamse minister bevoegd voor Justitie en Handhaving, die bevoegdheid wel au sérieux neem. Hand in hand met de blauwdruk voor het -figuurlijk- Vlaams justitiehuis wordt ook de efficiëntie van de bestaande diensten geoptimaliseerd. Want vergis u niet, er is werk aan de winkel.
Laat 2021 dan alvast in mineur begonnen zijn voor de twitterlegers van deze wereld, het sterkt me bovenal in de overtuiging dat de Vlaamse regering goed bezig is door ten allen tijde de strijd voor de slachtoffers te voeren. Of zoals Le Vif het afgelopen vrijdag omschreef: “Zuhal Demir fait le job que l’on attend d’elle, en posant les fondations d’un futur appareil judiciaire flamand, robuste et efficace”. Dat is exact wat we gaan doen.
Zuhal Demir, Vlaams minister van Justitie en Handhaving
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier