‘Nathalie Meskens en Ruth Beeckmans doen me terugverlangen naar de tijd van Luc Appermont’

‘Alles moet er vandaag zo gewoontjes mogelijk uitzien op de commerciële zender. Ik heb heimwee naar Luc Appermont’, schrijft Knack-columnist Peter Casteels.

In het midden van januari stond ik in het stralende licht van een winterzonnetje te wachten op een trein die op tijd aan zou komen. Er werd betoogd tegen het klimaat alsof het toch nog goed zou kunnen komen met onze planeet, en terwijl ik hem sms’te – of hij lekker geslapen had – bedacht ik in al mijn onvermoede zelfverzekerdheid: schrijf jezelf nu eens een briefje waarin je jezelf klaar en duidelijk uitlegt dat je geen liefje nodig hebt om gelukkig te zijn. Vroeger had ik weleens moeite om me daarvan te vergewissen.

Dat briefje heb ik niet geschreven, ik had wel wat beters te doen. Maar vandaag kan ik me zelfs niet meer herinneren of ik ooit in mijn hoofd aan een kladversie ben begonnen, en welke zinnen ik daarvoor misschien al had bedacht. Hoe hard ik ook mijn best doe, ik kan me niet voor de geest halen wat mij op die ijskoude ochtend in januari bezielde.

Nathalie Meskens en Ruth Beeckmans doen me terugverlangen naar de tijd van Luc Appermont.

Waarom ik u dit vertel? Wel, het antwoord is vrij eenvoudig: ik heb deze week amper aan cultuur gedaan. Ik heb nogal wat naar het plafond liggen staren, en vrees dat het culturele hoogtepunt van mijn week het televisiegala was naar aanleiding van de dertigste verjaardag van de VTM.

Ik zat niet eens in de zaal. Ik zat gewoon thuis achter mijn iPad en moest zelfs de reclameblokken helemaal uitkijken. Maar een erg amusante reeks in Humo over de verjaardag van de VTM – altijd de VTM, natuurlijk – had mij wel zin gegeven in hun feestvierderij.

Helaas, Koen Wauters blijft ook na dertig jaar flets op een manier die zelfs Lieven Van Gils kleur geeft. En ik begrijp ook nog altijd niet wat de VTM sinds enkele jaren ziet in figuren als Nathalie Meskens en Ruth Beeckmans. Beeckmans mocht een gelegenheidseditie presenteren van Rad van fortuin, waar voor diezelfde gelegenheid ook Luc Appermont aan deelnam. Het was vreemd om vast te stellen dat Beeckmans erin slaagde om zelfs iemand als ik – nog niet eens dertig jaar oud – te doen terugverlangen naar de tijd dat Appermont zulke quizjes presenteerde.

Terwijl de commerciële televisie mensen vroeger deed dromen over een wereld van glitter en glamour, die natuurlijk niet bestond, moet alles er vandaag zo gewoontjes mogelijk uitzien, en zelfs platvloerser dan in het dagelijkse leven van de VTM-kijkers hopelijk het geval is. De magie is helemaal weg. Ik zal u de analogieën met het verdwijnen van religie maar besparen die die avond door mijn hoofd schoten. Ik geloof gewoon dat ik liever mee had gedaan aan Blind date met Ingeborg dan aan de reboot die Meskens daar nu van presenteert.