Minstens de helft van het personeel in de openbare sector komt in aanmerking voor de definiëring als “zwaar beroep”. Dat moet blijken uit een voorstel van de overheidsvakbonden omtrent zware beroepen.
Vakbonden en werkgevers onderhandelen momenteel over wat wel of niet een zwaar beroep is. Die definiëring is belangrijk omdat de voorwaarden om vervroegd op pensioen te kunnen, zullen worden verstrengd. Voor de zware beroepen komen er uitzonderingen. Zowel voor de privésector als voor de openbare sector wordt daarover onderhandeld.
In het voorstel van de drie overheidsvakbonden wordt gewerkt met vier criteria om zware beroepen te definiëren. Met name: ‘belastende arbeidsomstandigheden’ (bijvoorbeeld fysisch zwaar werk of repetitief werk), ‘belastende werkorganisatie’ (bijvoorbeeld nachtarbeid of ploegenwerk), ‘emotionele of mentale werkbelasting’ (bijvoorbeeld omgang met klanten of een hoog risico op burn-out) en ‘verhoogde veiligheidsrisico’s’ (bijvoorbeeld dragen van wapens).
Van postbode tot verpleegster
Of een werknemer in aanmerking komt voor zwaar beroep, zal uiteindelijk een samenspel zijn van de vier criteria, legt Patrick de la Bruyère uit, stafmedewerker van de socialistische overheidsvakbond ACOD en functieclassificatie-expert.
De vakbonden geven enkele voorbeelden van beroepen die als gevolg van de toepassing van de criteria als zwaar beroep dienen te worden erkend: brandweerlui en ambulanciers, douanebeambten, luchtverkeersleiders, huisvuilophalers en -verwerkers, loodsen, militairen, onderhouds- en schoonmaakpersoneel, opvoeders, cipiers, politie, personeel van de technische diensten, ateliers en groendiensten, onderwijs, veiligheidskorps justitie, postbodes, spoorleggers, rijdend personeel openbaar vervoer, verplegend en verzorgend personeel en kinderopvangbegeleiders.
Volgens de la Bruyère komt zeker de helft van het personeel van de openbare sector in aanmerking. “Het is een erg moeilijke discussie”, erkent de vakbondsman. (Belga/TE)
