De brutale moord op een Britse soldaat in Londen roept nieuwe vragen op over de radicalisering binnen de Europese islam. Ook in Brussel winnen militante extremisten terrein, zegt politicoloog Bilal Benyaich.
Politicoloog Bilal Benyaich (VUB) onderzocht het radicale denken bij Marokkaanse moslims in Brussel, en schreef er een zeer toegankelijk boek over. Volgens Benyaich zijn er vandaag in Europa niet plots meer moslimterroristen die tot gruweldaden in naam van het geloof bereid zijn. Wel neemt de brede radicalisering van de moslimgemeenschap toe, en daarin wortelt het jihadisme. De militante extremisten die van een radicaal een jihadi kunnen maken, winnen ook in Brussel terrein.
U sprak voor uw boek met tweehonderd Marokkaanse Brusselaars. Hoe kijken zij naar het groeiende radicalisme?
Benyaich: Het salafisme, de strikte beleving van de islam, wint in Brussel veel terrein. Die salafisten trekken zich terug uit de samenleving en zijn obsessief met het geloof en het hiernamaals bezig. Onder hen heb je enkele honderden militante salafisten, die hun visie introduceren bij andere gelovigen, die intimideren en indoctrineren. Zij zijn zeer actief en steeds minder praktiserende gelovigen durven tegen hen én tegen de traditionele salafisten in te gaan, hoewel het maar om enkele duizenden van de meer dan 130.000 Marokkaanse Brusselaars gaat. Zo wordt het salafisme steeds meer de norm, en ligt er voor kansarme jongeren een vlotte springplank naar jihadisme.
U schrijft ook: de Marokkaanse overheid heeft al veel meer gedaan tegen de radicalisering van de Brusselse Marokkanen dan de Belgische overheid.
Benyaich: Zeker. De Belgische overheid staat erbij en kijkt ernaar. De Marokkaanse overheid stuurt gematigde predikers, en richtte bijvoorbeeld de Marokkaanse Raad van Geleerden op in ons land, zodat de Brusselse moslims ook een ander geluid horen. Toch komt ook dat veel te laat. De Marokkanen raken verdeeld, bijvoorbeeld tussen sjiieten en soennieten, maar ook tussen allerlei buitenlandse financiers. De Belgen proberen wel een representatieve gesprekspartner op te richten met de Moslimexecutieve, maar die ligt op apegapen door wanbestuur. In ieder geval zouden Marokko en België veel vaker moeten samenzitten om over dit onderwerp te praten, want nu werken ze naast elkaar. Dat zal niet gemakkelijk zijn, maar daar zijn ze politici voor. Als ze dat niet aankunnen, verdienen ze zelf een GAS-boete. (TV)
Het volledige interview met Bilal Benyaich vindt u deze week in Knack.
