Met oudjaar in zicht bereiden hulpverleners zich noodgedwongen voor op de verbale en fysieke agressie die hen mogelijk te wachten staat. ‘Laat de jaarwisseling een feest zijn, geen slachtpartij’, schrijft Alain Peeters, vast afgevaardigde ACV Politie.
Het begint met het snerpende geluid van klittenband dat zich vastbijt in textiel. Eerst het kogelwerende vest. Dan de zware wapengordel die met een doffe klik rond de heupen sluit. Twaalf uur lang zal dit gewicht aan haar trekken: het dienstwapen, de radio, de pepperspray, de handboeien, een zware toortslamp en de reservelader. Het is het ritueel van een vrouw die zich optuigt voor een interventieshift op 31 december. Dezelfde vrouw die even later, met uiterste concentratie, het steriele verband behoedzaam aanbrengt op de bebloede hoofdwond van een beschonken feestvierder.
In haar hoofd worstelt ze met een dilemma. Haar overlevingsinstinct schreeuwt dat ze moet opstaan, haar rug moet dekken, weg uit deze menselijke fuik die zich rond haar vormt, maar de beroepsethiek houdt haar ter plaatse. Terwijl ze de eerste beledigingen incasseert, dwingt ze haar vingers om niet te trillen. De onmacht zit in die bevroren seconde, waarin ze voelt hoe kwetsbaar ze is tegenover de massa. Tevens beseft ze hoe groot de verantwoordelijkheid is voor het leven onder haar handen. Ze mag op dit moment geen mens met emoties zijn, maar een helper in uniform.
‘In een wereld waar “vrijheid” blijkbaar ook de vrijheid betekent om hulpverleners in een hoek te drijven, is de hand die verbindt een doelwit geworden voor de vuist die slaat.’
Terwijl ze het wit van het verband felrood ziet kleuren, verandert de lucht om haar heen. Het vrolijke gejoel van de jaarwisseling slaat om in een grimmig koor van onverstaanbare verwensingen. Er wordt getrokken aan haar vest, geduwd tegen haar schouder. ‘Par ici!’ schreeuwt iemand en de cirkel van omstanders sluit zich als een strop. De helper wordt een prooi. De vrouw die kwam om te redden, heeft nu zelf hulp nodig.
Hoe is de EHBO-kit, gevuld met gaas en desinfectiemiddel, veranderd in een explosieve trigger? Ooit bestond er een ongeschreven wet, een grens die niemand durfde over te steken: van de mensen die komen om te helpen, blijf je af. Die grens is verdampt. In een wereld waar ‘vrijheid’ blijkbaar ook de vrijheid betekent om hulpverleners in een hoek te drijven, is de hand die verbindt een doelwit geworden voor de vuist die slaat.
Vergeet niet dat onder dat kogelwerende vest een hart klopt van een moeder, een dochter, een mens. Wanneer je de hand die verbindt blijft wegslaan ontdek je al snel hoe doodstil de nacht wordt als er niemand meer over is om de wond te stelpen. Laat de jaarwisseling een feest zijn, geen slachtpartij. Handen af van onze helpers.
Alain Peeters is vast afgevaardigde van ACV Politie.