Een eigen huis lijkt voor steeds meer jongeren een onhaalbare droom. Architecte Mirte Meneve uit Kessel-Lo sloeg daarom een andere weg in. Met haar tiny house wil ze een statement maken tegen de ontspoorde huizenmarkt. ‘We moeten herdenken wat wonen betekent.’
Een weggevlogen zeil, een tafel bedekt met bladeren en een modderige ondergrond. Storm Benjamin is ook langs het huisje van Mirte gepasseerd. ‘Ik had jullie moeten vragen om laarzen aan te doen’, zegt ze lachend. Al anderhalf jaar woont architecte Mirte Meneve in een tiny house. Ze tikte de compacte woning via een Facebookgroep op de kop en verbouwde ze eigenhandig met recuperatiehout en schapenwol als isolatie.
Paardenkoets
Mirte experimenteert al een tijdje met alternatieve woonvormen. In 2022 woonde ze voor haar masterproef in een kraakpand. Ze onderzocht er wat architecten kunnen leren van anders wonen. ‘Ik ervaarde veel druk – druk om te presteren, om meteen een job vinden.’ In het kraakpand ontdekte ze dat je ook op een andere manier kunt leven. ‘Met minder luxe, maar met meer vrijheid.’
Nadat ze haar diploma had behaald, trok ze met de fiets door Europa. Toen ze een oproep zag van Nomad City, een project rond alternatieve woonvormen, besloot ze mee te doen. Op het universiteitsterrein in Hasselt bouwde ze haar eerste tiny house in een paardenkoets in een soort nomadisch dorpje. ‘We onderzochten hoe klein je kunt wonen en wat je écht nodig hebt. We kookten en leefden samen. Het was een heel boeiende ervaring.’
Later verhuisde Mirte met haar tiny house naar een nieuwe plek, maar zonder verwarming werd overwinteren heel lastig. ‘Zonder kachel krijg je een ruimte van drie vierkante meter nooit écht warm.’
Ze kocht daarom een iets groter model mét kachel. Het prijskaartje van haar nieuwe huisje was ongeveer 4.000 euro, inclusief de kosten van de verbouwingen – dubbel zoveel als dat van haar eerste. Maar dat is het volgens haar waard. De prijs is nog steeds niet te vergelijken met de traditionele huisprijzen. Haar huisje staat nu in een tuin in Kessel-Lo.
‘Ik heb een fitnessabonnement. Als het erg slecht weer is, douch ik daar.’
Blote voeten
Leven in een tiny house betekent leven volgens de seizoenen. ‘In de zomer leef ik buiten. In de winter zit ik vooral bij de kachel.’ In de herfst en de lente past ze zich aan het weer aan en gebruikt ze zowel haar buiten- als binnenkeuken. De badkamer is buiten en bestaat uit een zelfgebouwd composttoilet tussen het groen en een warme douche – het water warmt ze op op het vuur. ‘Ik heb een fitnessabonnement. Als het erg slecht weer is, douch ik daar’, zegt ze.
‘Kleiner wonen betekent dat ik minder geld uitgeef, maar het vraagt ook meer tijd en energie. In de winter moet ik bijvoorbeeld hout halen voor de kachel.’ Mirte besloot daarom om vier vijfde te werken, als architecte. ‘Als ik vijf dagen zou werken, zou deze levensstijl te zwaar zijn. Het vertraagt mijn leven op een fijne manier.’
Wat Mirte het mooist vindt aan haar manier van wonen? De natuur. ‘In de zomer voel ik het gras onder mijn blote voeten. Elke dag hoor ik de wind door de bomen en zie ik de bladeren bewegen.’ Mirte denkt dat ze nog minstens tien jaar in een tiny house zal wonen. ‘Ik heb even in een appartement gewoond, maar dat werkte niet voor mij. Ik heb de natuur nodig om tot rust te komen.’
Als architect merkt ze dat veel mensen wel verlangen naar natuur, maar haar als het ware willen inkaderen. ‘Iedereen wil een groot raam met zicht op een tuin, liefst met een bos in de buurt’, zegt ze. ‘Zo blijft de natuur op een afstand, terwijl ik echt in het groen woon.’
‘Luxe is een gewoonte, en leven zonder luxe ook. Het is iets dat je moet leren.’
Protest
Niet iedereen begrijpt Mirtes keuze. ‘Jonge mensen vinden het meestal inspirerend’, zegt ze. ‘Ik wilde dat ik dat ook durfde, zeggen ze.’ Ouderen reageren minder enthousiast. ‘Mijn ouders vroegen zich af waarom ik niet gewoon in een huis wilde wonen. Nu begrijpen ze het beter. Ze zien dat ik zo geld uitspaar en dat het voor mij werkt.’
‘Veel mensen vinden het absurd’, geeft ze toe. ‘En dat snap ik. Dat had ik als achttienjarige waarschijnlijk ook gedacht.’ Haar tiny house behoort dan ook tot de kleinste categorie. Veel tiny houses zijn groter en luxueuzer.
Met haar tiny house wil Mirte een signaal geven. ‘Het is een protest tegen de hoge koop- en huurprijzen.’ Haar eerste huisje bekleedde ze symbolisch met reclameborden van immokantoren, als kritiek op het systeem.
Ze merkt dat veel leeftijdsgenoten klagen over hoge kosten, maar weinigen durven anders te denken. Ze deelt haar verhaal graag, niet om hen te overtuigen, maar om te laten zien dat het ook anders kan. ‘Luxe is een gewoonte, en leven zonder luxe ook. Het is iets dat je moet leren. We moeten herdenken wat wonen betekent.’
‘In de natuur kom ik tot rust.’
Toch blijft klein wonen onzeker terrein: tiny houses vallen nog steeds buiten de wet. De bouwregels zijn gemaakt voor vaste woningen, niet voor mobiele huisjes. Mirte blijft hoopvol. ‘Er moeten duidelijke regels komen, zodat wie klein wil wonen, daar ook de kans toe krijgt.’
‘Ik geloof niet in één type woning dat voor iedereen werkt. Een thuis moet op maat zijn van wie je bent.’ Voor haar is dat een klein huisje met veel vrijheid, voor iemand anders een appartement in de stad.
Huizenprijzen blijven stijgen
Een huis kopen wordt voor jongeren steeds moeilijker. Volgens Notaris.be kost een woning gemiddeld 346.000 euro, 5 procent meer dan vorig jaar. Door strengere kredietvoorwaarden en een hoge eigen inbreng, is kopen voor velen onhaalbaar. Als jongeren al iets kopen, is het voornamelijk een appartement.
Ook huren wordt duurder. De gemiddelde huurprijs steeg van 757 euro in 2020 naar 948 euro in 2025, blijkt uit cijfers van vastgoednetwerk CIB Vlaanderen. In steden als Leuven en Antwerpen ligt de maandelijkse huur boven de 1000 euro.
‘Verhuurders kiezen logischerwijs voor huurders met hogere inkomens’, zegt Kristophe Thijs van CIB Vlaanderen. ‘Daardoor vallen jongeren steeds vaker uit de boot.’ Ze kiezen daarom voor cohousing, waarbij ze een eigen kamer hebben, maar voorzieningen zoals de keuken of de tuin delen.
Volgens Thijs hebben we tegen 2050 zo’n 400.000 extra woningen nodig. ‘Zolang de vraag groter blijft dan het aanbod, zullen de prijzen blijven stijgen.’
Annelin Manderveld
Annelin Manderveld werd geboren in Edegem in 2001. Ze studeerde zopas af in de richting videojournalistiek aan de Thomas More-hogeschool in Mechelen.
Wat is Belgodyssee?
Zeven weken lang brengt Knack elke zaterdag een portret van een inspirerende jongere, met een boeiend verhaal, een uitzonderlijk talent, een uitgesproken mening. De portretten worden geschreven door studenten journalistiek.
Dit past in Belgodyssee, een zoektocht naar jong journalistiek talent. De wedstrijd is een initiatief van het Prins Filipfonds, de RTBF en de VRT, in samenwerking met Knack en L’Avenir en met steun van de kanselarij van de eerste minister. De auteurs van de beste portretten kunnen een betaalde stage bij de deelnemende nieuwsmerken winnen.