Vandaag begint Rock Werchter: de trein en de bus spelen al jaren een niet meer weg te denken rol tijdens het jaarlijkse festival Rock Werchter. Maar bijna niemand weet dat Michael Jackson Werchter op het juiste spoor heeft gezet. Het verhaal van een onwaarschijnlijke avond.
Op woensdag 22 juli 1992 treedt Michael Jackson in het kader van zijn Dangerous-tournee voor de tweede keer op in Werchter. Jackson brengt, net als bij zijn eerste optreden op dinsdag 23 augustus 1988, een massa jonge en oudere melomanen op de been.
Willy Van Gestel, de visionaire chef externe betrekkingen van de NMBS, denkt dat de trein een rol zou kunnen spelen bij het vervoer van festivalgangers. Hij vraagt aan Wilfried Dewaelheyns, een van zijn medewerkers die vaak in de omgeving fietst, of hij eens wil kijken hoe de verkeerssituatie rond Werchter is.
2600 melomanen
Bij het passeren van het station Haacht – spoorlijn Mechelen-Leuven – stapt Wilfried af van zijn ijzeren ros om de ‘stationschef’, toen al een manusje-van-alles, gedag te zeggen. Daar verneemt hij dat in de voormiddag zo’n 2600 muziekliefhebbers in het station zijn uitgestapt. Na het optreden van Jackson stappen die weer naar het station, een tocht van ruim acht kilometer.
Dit moet in veilige banen worden geleid, beseft de medewerker van Willy Van Gestel. Festivalgangers die op de rand van de perrons gaan zitten waarlangs goederentreinen met 100 kilometer per uur passeren… Een horrorscenario.
Hij fietst naar Wilsele, stapt in de auto en haalt bij de communicatiedienst in Brussel megafoons, zenders en een geluidsinstallatie waarmee het hele perron kan worden bestreken. Zo kan perfect worden gecommuniceerd over de gevaren van passerende treinen. Geen overbodige luxe, blijkt later.
Als de Jackson-fans in het station Haacht arriveren, zijn de laatste treinen naar Mechelen en Leuven al vertrokken. De ‘stationschef’, wiens dagtaak er al een tijd op zit, is nog steeds present. De plicht roept.
Trein beschikbaar
Wilfried, die kan rekenen op de onvoorwaardelijke steun van zijn chef, heeft intussen de verkeersleiding in Leuven gebeld. Hij legt de situatie uit. Zo’n 2600 vermoeide muziekliefhebbers uren laten wachten op een plek zonder voorzieningen, is niet aangewezen en zelfs gevaarlijk.
Is er soms een treinstel met machinist en conducteur beschikbaar? Ja hoor, klinkt het in Leuven. Vanuit Haacht kan beurtelings naar Mechelen of Leuven worden gereisd waar veel voorzieningen zijn en in de ochtend treinen naar alle windrichtingen vertrekken.
Sinds 1996 is Rock Werchter een geoliede openbaarvervoermachine. Maar niemand weet wat er die avond in 1992 gebeurd is.
De NMBS levert in de nachtelijke stilte een klantvriendelijke prestatie vanjewelste. Geen enkel medium (krant, radio en televisie) maakt er melding van. In 1992 waren er nog geen mobiele, laat staan slimme telefoons, internet en sociale media. Op directieniveau was niemand op de hoogte van deze krachttoer. De handelsdirectie is nauwelijks enthousiast als Wilfried het hen vertelt. Hebben al die mensen wel betaald?
Vier jaar lang blijft Haacht een ‘knooppunt’ bij de festivals in Werchter. In 1993 komt er een bescheiden pendelbusdienst tussen het station en de festivalweide. Velen besluiten dan ook na en voor de treinrit nog acht kilometer te stappen.
De volgende jaren rijden er meer bussen. Wilfried schakelt de spoorwegpolitie in, toen nog geïntegreerd in de NMBS. Die haalt de bussen uit de files en begeleidt ze naar het station.
Sinds 1996 is het een geoliede openbaarvervoermachine. Voortdurend rijden gelede bussen tussen het station van Leuven en de festivalweide. Met dank aan wijlen Michael Jackson en enkele bevlogen spoormannen.