Naar aanleiding van de recente plannen om de fietsparkeerdruk in de stad aan te pakken, roept studente Clara Steen (UGent) alle betrokken partijen aan om dringend meer (overdekte) stallingen te voorzien.
Ik ben een gefrustreerde fietser. Als student en stadsbewoner in Gent is de fiets mijn trouwste metgezel. Met mijn stalen ros koers ik door de straten van Gent: naar de campus, naar de dansles, naar de bibliotheek, naar het station Gent-Sint-Pieters of naar de winkel.
Maar ongeveer overal waar ik aankom, begint dezelfde zoektocht: waar kan ik mijn fiets kwijt?
De fietsrekken aflopen, om dan toch maar weer te concluderen dat ze vol staan. Er naast dan maar, in de weg van het gangpad, een strooifiets. Niet handig voor de andere weggebruikers. Als ik wel een plekje vind, staat er bij terugkomst vaak een extra fiets naast die er met bruut geweld is tussen gepropt. Resultaat: een kapotte fietsbel, verbogen spatbord, of gesneuvelde remdraden. Het is frustrerend, elke keer opnieuw.
Door de jaren heen heb ik de fietsveiligheid wel zien verbeteren, en is het het steeds aangenamer geworden om door Gent te fietsen – op de kasseien na natuurlijk. En ik ben natuurlijk blijk dat ik gratis kan parkeren, in tegenstelling tot de automobilisten. Ok, als fietser kan dat niet altijd overdekt en een nat zadel is het einde van de wereld niet, toch zijn er dagen dat ik vrees dat mijn fiets een langzame dood zal sterven door het roesten.
Maar deze positieve zaken staan niet in verhouding met het tekort aan parkeerplaatsen, en dat is de laatste tijd steeds meer een ergernis geworden.
Zelfs op de campussen van de UGent, waar duurzaamheid steevast gepromoot wordt, is het aanbod bedroevend. Aan de S8 op Campus Sterre, waar ik vaak les heb, staan de rekken tegen 8h30 al vol. Fietsen belanden dan op het voetpad of op autoparkeerplaatsen.
Professoren beschikken over persoonlijke parkeerplaatsen, maar studenten moeten creatief zijn om hun fiets ergens te kunnen zetten. Met alleen al aan de UGent zo’n 50.000 studenten, waarvan het grootste deel zich met de fiets naar campus verplaats, heb je natuurlijk een hoop fietsenstallingen nodig.
Toegegeven: het plaatsen van extra stallingen is geen wondermiddel. Ook het probleem van weesfietsen, eenzame en verloren fietsen, moet aangepakt worden. En daarbij moet zeker opgemerkt worden dat onder andere de Fietsenambassade goed werk levert door opruimacties op te zetten.
In deze discussie hoor je soms het argument dat extra stallingen toch óók weer vol zullen lopen, net zoals extra rijstroken op de weg meer verkeer zullen aantrekken. Toch mag dat soort doemdenken dat geen excuus mag zijn om niets te doen. In verhouding tot het aantal fietsers is het huidige aanbod simpelweg onvoldoende. Het is een probleem dat dagelijks impact heeft op duizenden studenten, pendelaars en bewoners.
Tegelijk wil ik Stad Gent bedanken voor de stappen die reeds gezet zijn, en de plannen die blijkbaar in de maak zijn. De ondergrondse en verlichte stallingen, de speciale rekken voor afwijkende modellen, de gratis parkeerplaatsen, de camera’s die diefstal tegengaan, de handige fietsautomaten en de openbare fietspompen zijn stuk voor stuk waardevolle initiatieven. Maar het mag hier niet stoppen.
Gent wil een echte fietsstad zijn. Dat begint niet enkel bij fietsstraten, maar bij iets even eenvoudigs: voldoende plek om je fiets te zetten.
Daarom doe ik een oproep aan het stadsbestuur, de Universiteit Gent en privé initiatieven. Voorzie meer veilige, comfortabele en gebruiksvriendelijke fietsenstallingen vooral op plekken waar de nood het hoogst is. Alleen dan kan Gent écht een fietsstad zijn.
Clara Steen is studente geologie aan de UGent. Ze is lid van het Honoursprogramma “Quetelet colleges” van de UGent.