Na verkiezingsdag zien enkele politici hun zitjes afgesnoept door concurrerende partijleden. Maar er is ook een leven na het parlement. Luk Van Biesen (Open VLD), Dirk de Kort (CD&V) en Bart Caron (Groen) doen hun toekomstplannen en politieke zorgen uit de doeken. ‘Ik blijf aanwezig op een afstand, onzichtbaar.’
‘Ik ben een cultuurmens’, zegt Bart Caron (Groen). Hij zetelde zeventien jaar in het Vlaams Parlement en werd als lijstduwer voor Groen in kieskring West-Vlaanderen niet opnieuw verkozen, al lag dit al jaren vast. ‘Ik had de keuze vijf jaar geleden al gemaakt, dit zou mijn laatste legislatuur zijn. Ik ben ergens ook opgelucht dat ik niet opnieuw verkozen werd. Indien dat wel was gebeurd had ik voor een moeilijk dilemma gestaan.’ Caron gaat zich storten op zijn passies. ‘Ik wil me dus voornamelijk opnieuw engageren in de cultuursector. Door de politiek heb ik mijn muzikale pad de voorbije jaren moeten onderdrukken. Dat wil ik nu verder gaan bewandelen.’
Caron is klaar met de politiek, maar zal zijn partij steeds blijven steunen. ‘Op afstand blijf ik aanwezig, op een onzichtbare wijze’, vertelt hij. ‘Daarnaast blijf ik aanwezig in het politieke discours door bijvoorbeeld opiniestukken te schrijven en dergelijke.’
Binnen Open VLD zijn twee strekkingen ontstaan: de blauw-groene en de centrumrechtse. Het wordt steeds moeilijker om samen te werken.
Luk Van Biesen (Open VLD) bezette vijftien jaar lang een zitje in de Kamer, voor Dirk de Kort (CD&V) waren dat twaalf jaar in het Vlaams Parlement. Beiden blijven nog in de gemeenteraad van respectievelijk Kraainem en Brasschaat zetelen. ‘Daarnaast liggen er verschillende carrièremogelijkheden op tafel’, aldus de Kort. ‘Ik kan bijvoorbeeld opnieuw bij de Haven van Antwerpen aan de slag, om een gelijkwaardige functie op te nemen als die dat ik voor mijn tijd in het parlement bekleedde.’
En ook voor Van Biesen wordt de zoektocht naar een nieuwe job geen hoofdbreker. ‘Drie jaar geleden heb ik samen met mijn dochter en een leeftijdsgenoot van haar mijn accountancybureau nieuw leven ingeblazen. Mijn dagen zullen dus zeker goed gevuld zijn’, vertelt het voormalig Kamerlid.
Teleurstelling
Van Biesen anticipeerde op deze uitkomst. ‘Het was voor ons wel een klap om het Maggie-effect in rook te zien opgaan. Maar mentaal had ik mezelf al voorbereid om niet opnieuw verkozen te worden’, zegt hij. ‘De partijvoorzitters (volgens Van Biesen zijn Gwendolyn Rutten en Maggie De Block beide partijvoorzitters van Open VLD, nvdr.) maakten de keuze om een wit konijn op de lijst te zetten, waardoor ik op de vijfde plaats eindigde. Mijn persoonlijke klap kwam dus niet na de verkiezingen, maar bij het voorstellen van de kieslijsten.’
‘Ik aanvaard die beslissingen’, zegt Van Biesen. ‘Ik had liever nog vijf jaar in het parlement gewerkt en ik ga het missen om mijn bijdrage te kunnen leveren. Maar vandaag lijkt het van groter belang hoe je scoort op sociale media dan de expertise en ervaring die je kan voorleggen.’
Ook de Kort, zesde op de lijst, was nog niet klaar om het Vlaams Parlement adieu te zeggen. Maar mooie herinneringen zijn er in overvloed. ‘De mooiste momenten waren wanneer er kamerbreed gewerkt werd, over de partijgrenzen heen’, aldus de CD&V’er. ‘Zo zou er vandaag vaker gewerkt moeten worden.’
Toekomstperspectief
Ook Luk Van Biesen durft naar de toekomst, meer bepaald naar die van Open VLD. ‘Je voelt dat er slijtage op de partij is gekomen. Daarnaast zijn er twee strekkingen ontstaan: de blauw-groene en de centrumrechtse’, zegt Van Biesen. ‘Het wordt steeds moeilijker om samen te werken. Één van deze dagen zal er dus een duidelijke koers gekozen moeten worden, anders zie ik het niet al te rooskleurig in voor onze partij.’
Het is inderdaad ongelooflijk veel. Maar ik kan pas over een jaar op pensioen, dus neem ik de uittredingsvergoeding aan voor het komende jaar.
Bart Caron vindt dat Groen eveneens moet bijstellen. ‘We moeten ons terug beter positioneren in het politieke landschap’, meent Caron. ‘We moeten opnieuw afstellen, maar niet zonder onze waarden uit het oog te verliezen. Daarnaast moeten we de boegbeelden van onze partij breder trekken, mensen moeten zich herkennen in hen.’
En niet alleen de partijkoppen moeten aangepast worden: ‘Groen is nu nog te veel de partij van de hippe stedeling. De partij moet naar de landelijkere gebieden worden opgengetrokken. Door ook aandacht te besteden aan de typische problematieken uit die regio’s.’
Uittredingsvergoeding
Maar die herpositionering zal niet meer door Van Biesen, de Kort en Caron gebeuren. Wat zij wel zullen doen, is hun uittredingsvergoeding aanvaarden. ‘Het is inderdaad ongelooflijk veel’, geeft Caron toe. ‘Maar ik kan pas over een jaar op pensioen, dus ik neem de vergoeding voor het komende jaar wel aan. Misschien doneer ik hier en daar iets.’
‘Mijn vrouw werkt niet en mijn kinderen studeren. Dus ja, ik ga die uittredingsvergoeding aanvaarden’, klinkt het bij de Kort. Net zoals bij Van Biesen: ‘De wetgeving is duidelijk: als je niet meer verkozen wordt heb je er recht op’, aldus de Open VLD’er. ‘Daarnaast ben ik slachtoffer van het nieuwe regime. Wanneer het in 2014 zo lang duurde om een regering te vormen, heb ik als uittredend parlementslid al een deel van die vergoeding opgenomen. Dat deel wordt afgetrokken van de compensatie die ik nu zal krijgen. Dus in mijn geval blijft die nog beperkt’, sluit Van Biesen af.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
