Twintiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden. Deze week: excuses van een millennial.
Sorry dat ik vorige week dinsdag een vegetarische curry bestelde terwijl het buiten zo hard regende, heel goed wetend dat jij dan in dat hondenweer op je fiets moest kruipen voor mij. Sorry dat je aan het Indisch restaurant buiten moest wachten en dat een PostNL-bestelwagen vlak voor je in een plas reed waardoor alles behalve mijn curry nat en vuil was. Ook sorry dat ik je geen fooi gaf, ik snap nog altijd niet goed hoe dat moet in de bestelapp. Sorry dat ik nog nooit heb opgezocht hoe dat moet. Ik had heel veel honger en echt geen zin om het gerecht te maken waarvoor mijn maaltijdbox de bestanddelen bevatte. (Rozijnen in een warme maaltijd? Ik ben niet gek.) Ik eet gewoon zo graag curry voor tv. Zeker als het buiten regent. Sorry.
Vergeef me dat ik per ongeluk je laatste foto nog niet likete. Ze is me vast ontgaan door het nieuwe algoritme van Instagram. Vergeef me ook dat ik per ongeluk de foto van je ex wel likete. Ligt aan dat algoritme. Sorry dat ik alles op het nieuwe algoritme van Instagram steek.
Mijn oprechte excuses dat ik je 40 euro nog niet terugbetaald heb maar wel op Twitter pochte met mijn nieuwe shampoo bars met zeewier en zoutkristallen. We weten allebei dat die meer kosten dan 40 euro, en dat spijt me.
Het spijt me dat ik pas na vijf uur geantwoord heb op je bericht terwijl je zag dat ik het wel gelezen had. Het was waarschijnlijk dringend, want je stuurde het in het midden van de nacht en vroeg me hoe die ene Netflix-reeks weer heette waar ik toen ooit die hilarische gif van stuurde. Sorry dat ik je niet geholpen heb op het moment dat je hulp nodig had. Ik probeer me meer te focussen op het echte leven en me minder aan te trekken van social media. Sorry daarvoor. Ik probeer ook minder sorry te zeggen.
Het is met spijt in het hart dat ik toch niet meer terugkom. Ik heb een halfuur in je pashokje gestaan en die wollen trui met ongeveer alles in je winkel gecombineerd omdat ik niet zeker wist of ik ze wel ging kopen. Toen ik vertrok zei ik dat ik erover ging nadenken en zou terugkomen. Wat ik je niet vertelde is dat ik die trui eigenlijk al kende. Namelijk van de discountsite waar ik elke dag drie mails van krijg in mijn spamfolder. Ik wilde die trui gewoon eens aan zien, en dat ging perfect in jouw winkel. Ik heb thuis ook geen lange spiegels en die heb jij in overvloed. Sorry dat ik een van de karamelsnoepjes op je kassa nam tijdens ons gesprek. Ik weet dat die daar staan voor betalende klanten. Sorry dat ik de trui die avond met 70 procent korting bestelde en dat die de volgende dag geleverd werd met een bestelwagen die onderweg naar mij nog in een plas reed en zo een arme fietskoerier volledig doorweekte.
Sorry.
Leven in 2020: een handleiding
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
