Klimaatverandering: ook in Wallonië stijgt het water

Het Parc de la Bovarie in Luik, een eiland in de Maas, liep onder water na een aantal dagen van hevige regenval in maart 2019. © belga
Jeroen Zuallaert

Vooral in de oude mijngebieden zijn miljoeneninvesteringen nodig om gebouwen te vrijwaren van overstromingen.

Wordt Wallonië het nieuwe Nederland? Beide staan enorme uitdagingen te wachten door de klimaatverandering en het stijgende waterniveau dat daarmee gepaard gaat. Die uitdagingen doen zich vooral voor in de oude mijnstreken rond Luik en in de Borinage. Omdat veel mijnen na gebruik nooit opnieuw opgevuld werden, is de bodem er verzadigd door het permanent hoge grondwater. Daardoor is de regio heel overstromingsgevoelig. Bovendien zorgt de instabiliteit geregeld voor grondverzakkingen, waardoor heel wat dorpen en gebouwen rond de oude mijnen vandaag tot zeven meter lager liggen dan een eeuw geleden.

Sinds 1926, toen de Maas tussen Luik en Seraing buiten haar oevers trad, zijn ze zich in Wallonië terdege bewust van het probleem. Enkele jaren na die overstroming, waarbij 100.000 Luikenaars in allerijl hogere grond moesten opzoeken, bedacht de Luikse ingenieur Hector Biefnot de zogenaamde démergement. Dat is een ingenieus systeem van 79 pompinstallaties en 220 kilometer aan afwateringskanalen, waarmee het overtollige water wordt weggepompt naar (hoger gelegen) rivieren en spaarbekkens. In de streken rond Quaregnon, La Louvière, Seraing en Herstal is het systeem nog altijd in werking.

Bij hevige regen kan een risicogebied binnen het uur onder water staan.

‘Het is nog altijd hoogstnodig’, zegt Jean-Luc Martin, voorzitter van het directiecomité van de Société Publique de la Gestion de l’Eau (SPGE), het agentschap dat de waterhuishouding in Wallonië coördineert. ‘Bij hevige regen kan zo’n risicogebied binnen het uur onder water staan. Er is constant iemand om na te gaan of alle systemen functioneren, en er staan altijd ingenieurs stand-by om de installaties te controleren. We kunnen het risico niet lopen dat er iets verkeerd gaat.’

Martin ziet twee uitdagingen voor het systeem. ‘Veel pompinstallaties zijn al op leeftijd, waardoor heel wat pompen dringend aan vervanging toe zijn. Als het water stijgt door klimaatverandering dreigen bepaalde pompinstallaties onbruikbaar te worden omdat ze alleen werken als ze boven het grondwaterniveau staan.’ Bovendien zorgt de verharding van de bodem ook in Wallonië voor uitdagingen. ‘Door al het asfalt is er minder insijpeling. Dat zorgt voor extra druk op de overstromingsgevoelige gebieden.’

Martin schat dat de SPGE de komende twintig jaar 350 miljoen euro nodig zal hebben om het systeem te moderniseren. De huidige Waalse regering heeft voorlopig slechts 150 miljoen euro gebudgetteerd. Waals minister van Milieu Céline Tellier (Ecolo) erkent in Le Soir dat het systeem voor budgettaire uitdagingen staat: ‘We zullen moeten nadenken over alternatieve manieren van financiering, ‘

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content