90 procent van alle Vlaamse subsidies en toelagen voor erkende levensbeschouwingen gaat naar de katholieke kerk. Dat is 76 miljoen euro. Een opvallend cijfer, want slechts 62 procent van de Vlamingen noemt zich effectief katholiek.
De katholieke kerk krijgt dat bedrag uit gewestelijke, provinciale en gemeentelijke middelen, in de vorm van werkingstoelagen en vooral investeringen in het onderhoud van kerken en andere gebouwen.
Liesbet Aerts, Rembert Dembergh en Anja Rampelbergh, drie studenten internationale researchjournalistiek, onderzochten de subsidies voor erkende levensbeschouwingen in hun eindwerk, waarover HUMO dinsdag bericht. Behalve die 76 miljoen euro krijgen de verschillende levensbeschouwingen ook via de FOD Justitie middelen voor de salarissen van de bedienaren en lekenconsulenten. Maar de bevoegde dienst kan de subsidies niet uitsplitsen per geloofsovertuiging. De drie onderzoekers gaan ervan uit dat ook daar het leeuwendeel naar de katholieke kerk gaat.
De islam krijgt dan weer net geen 350.000 euro per jaar, nog minder dan de veel kleinere protestantse kerken. De onderzoekers wijzen erop dat veel moskeeën niet erkend zijn en een beroep doen op, vaak buitenlandse, sponsors. ‘Dat is relevant binnen het radicaliseringsdebat, als je bedenkt dat samen met dat geld ook radicale interpretaties en imams meereizen”, zegt onderzoeker Dembergh.’
‘Geen enkele inspraak’
Het onderzoek van de drie studenten heet Ketters betalen mee. Daarmee wijzen ze op het feit dat de Belgische belastingbetaler geen enkele inbreng heeft in waar zijn levensbeschouwelijke bijdrage naartoe gaat.
De studenten zelf pleiten voor een systeem zoals de Duitse Kirchensteuer, waar alle levensbeschouwingen leven van de fiscale bijdragen van geregistreerde gelovigen. Wie geen lid is van een erkende religie, betaalt geen Kirchensteuer. ‘Logisch en transparant, en precies het tegendeel van het Belgische systeem, waar de belastingplichtige geen enkele inspraak heeft’, aldus Debergh.
Zich laten ontdopen heeft geen impact op de financiering van de Kerk, merken de onderzoekers nog op. Ze pleiten voor ‘een systeem dat de mensen toelaat zelf de bestemming van hun levensbeschouwelijke bijdrage te bepalen’, zegt Rampelbergh. (BELGA/JVL)
