Na de talloze dieettrends is er nu een nieuwe eettrend: intuïtief eten. Eet wanneer je honger hebt, stop als je genoeg hebt en kies het voedsel dat van nature juist aanvoelt. Is dat wel een goed idee?
Of het nu gaat om Weight Watchers of het trendy ketodieet, de kans dat u vorige maand een of ander nieuw eetpatroon hebt omarmd, is niet gering. De kans dat u intussen vijf kilo lichter bent, is helaas een stuk geringer. Een tijdje geleden schreef de Amerikaanse auteur Jessica Knoll daarover een boeiend stuk in The New York Times. Ze noemt de dieetindustrie ‘een virus’, dat zich al decennia aanpast, maar gevaarlijker is dan ooit. ‘Wellness-influencers krijgen sponsors en honderdduizenden volgers op Instagram door voor-en-na-selfies te verbinden aan inspirerende verhalen. (…) Maar als je jezelf moet uithongeren, straffen en isoleren om er “goed” uit te zien, is het onmogelijk dat je je ook goed voelt.’ Gelukkig heeft Knoll ook een oplossing: intuïtief eten. Zij botste zelf toevallig op deze filosofie – noem het géén dieet – die haar heeft aangemoedigd om ’terug te keren naar de aangeboren wijsheid die we hadden als baby’s – wanneer je moet stoppen met eten, wat lekker is en wat voor gevoel je lichaam daarvan krijgt’.
Knoll is niet de enige fan van intuïtief eten. Vooral op Instagram wemelt het van de believers, ironisch genoeg. Als je daar #intuitiveeating intikt, springen net geen 1,2 miljoen posts tevoorschijn. De toast met avocado keert geregeld terug, net als de kom havermout met netjes gestileerde blauwe bessen en schijfjes banaan. Maar hier en daar duikt ook een pizza op, en zelfs een brownie van drie verdiepingen, versierd met extra druppels chocolade. En ja, ook de obligate selfie in de fitnessclub mag niet ontbreken, al zijn het – toegegeven – niet uitsluitend graatmagere modelletjes. Uiteraard staan er ook heel wat zogenaamde ‘inspirational quotes’ bij, tegeltjeswijsheden op maat van Generation Y. Die brengen steevast dezelfde boodschap: stop met diëten, wees blij met je lijf.
Friet en pizza
Maar goed, terug naar de basisfilosofie. Die is niet nieuw: in 1995 schreven de Amerikaanse diëtisten Evelyn Tribole en Elyse Resch het boek Intuitive Eating: A Revolutionary Program That Works. Dat klinkt verdacht veel als een dieetboek, maar in werkelijkheid is het een antidieet. Met als belangrijkste boodschap: eet wat je wilt, hoeveel je wilt en wanneer je wilt. Goed of slecht eten bestaat niet en je hoeft je aan geen enkele regel te houden. Nu ja, er zijn wel een reeks ‘principes’, tien om precies te zijn. Zo moet u (1) de dieetmentaliteit laten varen, (2) uw honger eren en (3) vrede sluiten met voedsel. Er volgen er nog zeven, maar die vallen allemaal onder dezelfde vlag: als je honger hebt, eet je waar je zin in hebt. Als je genoeg hebt, stop je. In plaats van calorieën te tellen of diëten te volgen, volg je – letterlijk – je buikgevoel. En ja, er zullen mensen zijn wier buikgevoel vooral in de richting van friet en pizza wijst. Maar omdat dat geen ‘verboden vruchten’ meer zijn, worden die snel minder aantrekkelijk en verlang je vanzelf naar voedsel dat goed voor je is, aldus de aanhangers.
Dat klinkt allemaal logisch, maar diëtiste Tanja Callewaert is kritisch. ‘Het klopt zeker dat veel mensen zich krampachtig vasthouden aan bepaalde regels die ze ooit hebben opgepikt van een of andere lifestylegoeroe – dat brood uit den boze zou zijn, bijvoorbeeld. Op zich is het dus goed om weer te vertrouwen op je intuïtie. Alleen weten veel mensen niet meer wat gezonde voeding nu eigenlijk is. Onze basiskennis raakte vertroebeld door al die tegenstrijdige adviezen in de media. Bovendien vrees ik dat veel mensen elke verleiding zullen beschouwen als ‘intuïtief’. Als je stevig ontbeten hebt en een paar uur later een dipje krijgt, zegt je buikgevoel misschien dat het tijd is voor een zoete snack. Terwijl je lichaam daar dan echt geen behoefte aan heeft.’
Eten als je honger hebt, én tijdig stoppen, is volgens Callewaert dus minder eenvoudig dan het lijkt. ‘Dat hongergevoel is bij iedereen anders en daardoor heel moeilijk om correct in te schatten. En je verzadigingsgevoel volgen is ook heel mooi in theorie, maar dat werkt enkel bij de juiste voeding. Als ik mensen een gezond voedingsschema voorschrijf, krijgen ze meestal hun bord niet leeg. Dat ligt namelijk vol groenten en volkorengranen: een halve kilo eten vol vezels en vocht. Ja, dan stop je vanzelf als je genoeg hebt. Maar van het alomtegenwoordige industriële voedsel, waar amper nog vitaminen, mineralen en vezels in zitten, eet je bijna vanzelf véél te veel. En een paar uur later heb je alweer honger. Dan heb je aan dat buikgevoel bitter weinig.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
