De positieve, maatschappelijke en sociale effecten van de lockdown light zijn ondertussen gekend. ‘Willen we er na corona van kunnen blijven profiteren, dan moeten we structureel meer kiezen voor telewerken’, zegt Veva Daniëls.
‘Telethuiswerk is verplicht bij alle niet-essentiële bedrijven, welke grootte zij ook hebben, voor alle personeelsleden wiens functie zich ertoe leent.’ Deze passage in het MB van 18 maart 2020 sloeg in als een bom.
Waar in september 2019 nog maar 20 procent van de werknemers af en toe van thuis uit werkte, steeg dit naar 75 procent in de laatste week van maart 2020.
Voor veel bedrijven was de medewerkers voltijds thuis laten werken een grote aanpassing. Ik luisterde met verbazing naar verhalen waar mensen hun desktopcomputer mee naar huis moesten nemen omdat ze geen laptop hadden. Waar bedrijven niet voorbereid waren om medewerkers van thuis uit toegang te geven tot hun mailbox. Of waar wantrouwen bestond, want gaan die thuiswerkers wel echt werken?
Ik prijs mezelf gelukkig, als Vlaamse ambtenaar. Thuiswerken, dat heet bij ons PTOW: Plaats- en Tijds Onafhankelijk Werken. Al moet ik toegeven dat die T nog in haar kinderschoenen staat, de P is al zeer lang ingeburgerd. Tot twee dagen per week konden wij voor corona van thuis uit werken. En dit werd ook veel gedaan.
Uit alle onderzoeken blijkt dat thuiswerken zorgt voor meer efficiëntie, meer productiviteit en een betere werk-leven balans met als gevolg gelukkigere werknemers. Ik heb nooit begrepen waarom men zo wantrouwend tegenover thuiswerken stond.
Uit een studie van advieskantoor BDO blijkt dat werkgevers, dankzij de coronacrisis, nu positiever tegenover thuiswerken staan. Zolang het maar niet voltijds is.
Iedereen, werknemers én werkgevers, moet toegeven dat we na corona anders gaan werken.
Uiteraard gebeurt dit gedwongen experiment met thuiswerken allesbehalve onder de ideale omstandigheden. Wie kleine kinderen heeft verzuipt nog net niet onder de combinatie thuiswerken en pre-teaching. We missen het fysieke contact met onze collega’s. En zelfs onze dagelijkse pendelrit naar Brussel missen we.
Dat we allemaal massaal thuis werkten zagen we, zelfs letterlijk op onze wegen. Sinds begin maart, voor de coronacrisis, is het autoverkeer op werkdagen gedaald met 55 procent. In het weekend viel het autoverkeer terug met maar liefst 79 procent. Het vrachtverkeer op werkdagen nam af met 16 procent. De structurele files kosten het gemiddeld Belgisch gezin, normaal gezien, zo’n 1150 euro per jaar. Uit een analyse van VIAS blijkt dat er 70 procent minder letselongevallen in het verkeer zijn, sinds de coronacrisis. Het aantal verkeersdoden en zwaargewonden is gedaald met 28 procent. Ook de luchtkwaliteit gaat erop vooruit, doordat er minder verkeer is.
De voorbije zeven weken hebben we allemaal mogen proeven van doorgedreven digitaal werken. En moet iedereen, werknemers én werkgevers, toegeven dat we postcorona anders gaan werken. Telewerk en digitaal vergaderen zal nooit meer verdwijnen. De positieve, maatschappelijke en sociale effecten, zijn ondertussen gekend. Willen we er postcorona van kunnen blijven profiteren, dan moeten we structureel meer kiezen voor telewerken. Zodat onze wegen minder voertuigen verwerken, files verlagen en de verkeersveiligheid verbetert.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier