Hechtere politieke families? ‘Een nationale kieskring is een palliatief idee’

Conner Rousseau (SP.A) en Paul Magnette (PS). © belga
Simon Demeulemeester

Het opnieuw versterken van de politieke families? De Franstalige opiniemaker Michel Henrion gelooft er niets van.

‘Het opnieuw versterken van de politieke families maakt een federale regeringsvorming gecompliceerder’, zei Servais Verherstraeten (CD&V) aan de Vlaams-nationalistische website Doorbraak. Door te wijzen naar wie zijn ‘wagon constant aan iemand anders’ trein hangt’, viseert Verherstraeten de liberalen. Open VLD-voorzitter Egbert Lachaert en diens MR-evenknie Georges-Louis Bouchez klinken zich vast aan elkaar en dat bemoeilijkt paars-geel: de PS en de SP.A willen er maar één liberale partij bij, de N-VA vertrouwt de MR niet.

‘Meneer Verherstraeten heeft gelijk’, zegt journalist Michel Henrion, ooit woordvoerder van PS-voorzitter Guy Spitaels. ‘De politieke families duiken op in campagnes of tijdens formaties om daarna te verdwijnen. Ze gaan in tegen de centrifugale logica van dit land. Een echt unitair discours, laat staan een beleid, bestaat niet. De splitsing van de unitaire Belgische partijen was logisch en gezond, ideeën als een nationale kieskring zijn palliatief.’

Dat we negen ministers van Volksgezondheid hebben, is een poujadistische riedel.

Michel Henrion, journalist

Dat liberalen, groenen en socialisten naar elkaar groeien en PTB-PVDA unitair ís, wuift Henrion weg. ‘De PTB-PVDA wil onderwijs herfederaliseren, dat is niet ernstig te nemen. Dat de PS en de SP.A gaan samenwonen, is louter een vastgoedbeslissing.’ De ecologisten krijgen krediet, de MR geenszins. ‘Het ene moment zijn ze regionalist, het andere unitarist. Met Bouchez, die constant met de driekleur zwaait, zitten ze nu in een Belgicistische fase. Meer is het niet, een fase.’

Henrion deelde op Twitter een verkiezingsaffiche uit 1968 van de liberale voorman Omer Vanaudenhove. Zijn slogan was ‘ Mon parti? C’est mon pays’. ‘Die unitaire campagne heeft hem een verkiezingsnederlaag opgeleverd, net zoals het CDH in 2010 met ” L’union fait la force”. De PS daarentegen boekte in 1987 haar grootste overwinning ooit, 44 procent in Wallonië, dankzij een regionalistische campagne en kopstukken als José Happart en Jean-Claude Van Cauwenberghe. Ik begrijp dan ook niet waarom de Waalse kiezer, in tegenstelling tot de Vlaamse, geen écht Waals aanbod krijgt van zijn of haar politici.’

Volgens Henrion begrijpen de Belgen de federale staat België nog altijd niet. ‘Neem de poujadistische riedel die is ontstaan in de coronacrisis: we zouden negen ministers van Volksgezondheid hebben. Dat is niet waar. Zeggen we dat Canada twaalf premiers heeft, omdat de hoofden van de twaalf provincies officieel ook ‘premier’ heten? Neen. Er zijn in België vier ministers van Volksgezondheid, meer niet, en dat is ook perfect normaal in een federale staat. Die vijf andere verantwoordelijken hebben andere bevoegdheden. Maar dat begrijpt men blijkbaar niet.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content